حیف که نمیشه از تو گفت

حيف که نمي شه از تو گفت از تو نوشت

 حيف که نمي شه از تو گفت از تو نوشت

 و الا مي نوشتمت با مژه ور مي داشتمت

 روي چشام مي ذاشتمت کنار قرآن مجيد مي بردمت

 رو آيينه شمعدون جهاز مادرم تو طاقچه صندوقخونه مي ذاشتمت

 حيف که نمي شه از تو گفت از تو نوشت

 حيف که نمي شه از تو گفت از تو نوشت

 حيف که نمي شه از تو گفت از تو نوشت

 و الا مي نوشتمت نديده دوست مي داشتمت

 بجاي برکت خدا مي بردمت تو سفره نقش قلم کار حرير اصفهون

ازدل وجون مي ذاشتمت

 حيف که نمي شه از تو گفت از تو نوشت

 و الا مي نوشتمت مي بردمت مي ذاشتمت لاي بروروي بهار

 تو آب درياي شمال مي شستمت مي کشتمت

 به جرم بد خاطرخواهي توي دلم مي کشتمت

 به خط خوش تو روزگار به رسم ياد و يادگار تو قصه ها مي ذاشتمت

 حيف که نمي شه از تو گفت از تو نوشت

 حيف که نمي شه از تو گفت از تو نوشت

حيف که نمي شه از تو گفت از تو نوشت

 حيف که نمي شه از تو گفت از تو نوشت

 حيف که نمي شه از تو گفت از تو نوشت