دو اثر استاد شجریان برای ماه رمضان

این اثر در سال ۱۳۹۶ در فهرست ملی میراث فرهنگی ناملموس ثبت شده است.

اما وجود حاشیه‌های بسیار دعای ربنا، باعث کم‌توجهی به اثر دیگر استاد شجریان برای رمضان یعنی «مثنوی افشاری» شد.

عموم مردم این اثر را با «این دهان بستی دهانی باز شد» به یاد دارند.

مثنوی افشاری مانند «ربنا»، بیشتر از اینکه دعای مذهبی باشد یک اثر موسیقیایی‌ است.

این اثر در آواز افشاری خوانده شده و به همین دلیل اهالی موسیقی آن را با نام «مثنوی افشاری» می‌شناسند.

اشعار این اثر، از ابیات دفتر اول، سوم و پنجم «مثنوی معنوی» اثر مولانا -شاعر پرآوازه‌ی‌ ایرانی- انتخاب شده‌اند.

دلیل اینکه شجریان شعری از مولانا را انتخاب کرده،‌ می‌تواند اشعار متعدد مولانا در رابطه با ماه رمضان باشد.

 البته لازم به ذکر است که نگاه مولانا به رمضان و روزه‌داری، تنها به نخوردن و نیاشامیدن محدود نمی‌شود؛ او روزه را تزکیه‌ی نفس و تعالی روح در مسیر عرفان می‌داند.

بیت «این دهان بستی دهانی باز شد/تا خورنده‌ی لقمه‌های راز شد»، به همین موضوع اشاره دارد که با بسته شدن دهان جسمانی دهان روحانی باز خواهد شد.

استاد شجریان، از معدود خوانندگانی بود که با ادبیات کهن و امروز به طور کامل آشنایی داشت و در انتخاب اشعار آثارش همواره دقیق بود و وسواس به خرج می‌داد .

 انتخاب «مثنوی معنوی» مولانا و خوانش ابیاتی از این کتاب در قطعه‌ی «مثنوی افشاری» نیز در نتیجه‌ی حساسیت‌‌های شجریان است.

درخشان بودن اثر «ربنا» بر هیچ‌کس پوشیده نمانده؛ اما اگر مناجات «مثنوی افشاری» کمتر از ربنا شنیده شده است، به دلیل عدم کیفیت اثر نیست. مثنوی افشاری، همچنان یکی از آثار ماندگاری است که ماه رمضان را در یاد مردم زنده می‌کند.