شعر باید جوری خلق شود که مخاطب را به تحلیل و تفسیر کلمات برانگیزد

به گزارش خبرنگار تارنا - جلسه با نقد کتاب «میخوش ولی‌زاده» توسط «محمدعلی منصوری» ادامه یافت. او صحبت خود را با این نظریه آغاز کرد: «شاعران سه دسته هستند؛ دسته اول روزمرگی‌ها را گزارش می‌دهند، دسته دوم مخاطب را به تأمل و تفکر وا می‌دارند و دسته سوم دست به خلق موضوع می‌زنند و مخاطب را وادار به تحلیل و تفسیر کلمات می‌کنند» و مصرع «بگذار تا مقابل روی تو بگذریم» سعدی را مثال زد.  
او نظرات خود درباره‌ی چند شعر از کتاب «سر به هوایم» را اعلام کرد و گفت: شاعر یک جاهایی بسیار قوی پیش رفته است و یک جاهایی نتوانسته دست به خلقی نوین بزند. در ادامه گفت: این کتاب شعر زیباست و امید است کتاب بعدی میخوش ولی‌زاده قدرتمندتر نوشته شود.

انجمن پنجره، از حدود چهار سال پیش تشکیل شده است.
هیئت مدیران این انجمن را آقای هادی، علی طاهری، خانم داوودی، آقای جاویدان رافی، آقای احسان قدیمی و علیرضا ابوالحسنی تشکیل می‌دهند.
هدف از تشکیل انجمن پنجره، تنها برپایی نشست‌ها و شب شعر و خوانش اشعار دوستان نبوده؛ هدف این انجمن، آموزش، گسترش علم و فنون درست‌نویسی اشعار و نقد و بررسی بوده است.
 دوستانی از جمله محمدعلی منصوری، رضا رحیمی، نیما تقوی، محمد پارسا و مهدی دهاقین، منتقدین حاضر و ناظر در انجمن پنجره هستند.
هدف بر آن است که آموزش مستمر و مفید شاعران جوان بر عهده‌ی این انجمن باشد.
در این دو یا سه سال گذشته وقفه‌هایی در این انجمن اتفاق افتاد و یک دوره نیز به تعطیلی کامل کشیده شد، چراکه آقای «علی طاهری» به دلیل کسالت از حضور در جلسات معذور بودند؛ البته به لطف خدا با رفع کامل کسالت ایشان، جلسات به‌طور مداوم و مستمر برگزار می‌گردد. ایشان اذعان داشتند که با اعتماد دوستان شاعر و مردم شهریار، مدیریت اجرایی جلسات را بر عهده دارند.

به گزارش تارنا نخستین پایگاه خبری شعر ایران: انجمن پنجره روز چهارشنبه ۱۲ آبان به منظور نقد «کتاب سر به هوایم» اثر «میخوش ولی‌زاده» برگزار شد.
قرار بود دراین نشست منتقدینی از جمله محمدعلی منصوری، رضا رحیمی و بهزاد زدوار، حضور بهم رسانند که متاسفانه «بهمن زدوار» به دلایلی موجه نتوانست در جلسه حضور داشته باشد.
 به دلیل تاخیر شاعران، جلسه نیز با تاخیر برگزار شد.

در ابتدای جلسه به درخواست مجری «علی طاهری» از «محمدعلی منصوری» درباره‌ی تفاوت زبان گفتاری و نوشتاری پرسید. او سخن خود را با این موضوع آغاز کرد: ما در گفتار می‌گوییم (علی حسنو زد) اما در نوشتار، ساختار جمله را رعایت می‌کنیم و می‌نویسیم (علی حسن را زد). مسئله نوشتار بسیار متفاوت و گسترده است؛ حتی کلماتی که در گفتار لفظ مشابه دارند، ممکن است در نوشتار به طرق متفاوت نوشته شوند.
 در ادامه مثال زد: ما در نوشتار چند نوع کلمه (اسیر)/(اثیر) داریم که به لفظ یکی هستند اما کلمه در جمله و نوشتار معنای متفاوتی دارد. (اسیر به معنای زندانی) و (اثیر به معنای جرقه آتش). «میخوش ولی‌زاده» مخالفت خود را ابراز کرد و گفت: اینکه در زبان نوشتاری ما چند نوع صدای (س) یا (ز) یا (ت) وجود دارد، از زبان عرب گرفته شده است و این‌همه پیچیدگی در نوشتار بیهوده است؛ می‌توانیم تنها یکی از این حروف را داشته باشیم. «محمدعلی منصوری» دلیل نوشتار مختلف کلمات در زبان فارسی را گستره‌ی بالای این زبان و دایره‌ی لغات گسترده آن دانست. او معتقد بود ۸۰ درصد کلمات، قراردادی هستند و در شکل و شمایل خودنمایی می‌کنند. او بر این باور بود که زبان عرب را هم کارشناسان ایرانی نوشته‌اند و این موضوع توسط دکتر کامیاری در کتاب «زبان سخن» نیز آمده است.
بعد از بحثی نسبتا طولانی بین محمدعلی منصوری، احسان قدیمی، میخوش ولی‌زاده، علی طاهری و مینا داوودی، ختم این موضوع اعلام و ادامه‌ی این بحث به جلسات بعدی موکول شد.
در ادامه «علی طاهری» تفألی به حافظ زد و با خوانش غزلی از حضرت حافظ، جلسه شعرخوانی آغاز شد.

خانم بهاری، مسئول اداره‌ی ارشاد اسلامی هم میان مهمانان این جلسه تشریف داشتند
جلسه شعرخوانی و نقد با خوانش شعر خانم ریزوندی شکل و شمایل شب شعر را به خود گرفت. رضا رحیمی، میخوش ولی‌زاده و مینا داوودی، نقد کوتاهی را بر شعر خانم ریزوندی وارد نمودند.
بعد از خانم ریزوندی، آقایان نوروزی و غفور احمدی اشعارشان را برای حضار خواندند و سپس خانم میرزایی به شعرخوانی پرداخت.
جلسه با نقد کتاب «میخوش ولی‌زاده» توسط «محمدعلی منصوری» ادامه یافت. او صحبت خود را با این نظریه آغاز کرد: «شاعران سه دسته هستند؛ دسته اول روزمرگی‌ها را گزارش می‌دهند، دسته دوم مخاطب را به تأمل و تفکر وا می‌دارند و دسته سوم دست به خلق موضوع می‌زنند و مخاطب را وادار به تحلیل و تفسیر کلمات می‌کنند» و مصرع «بگذار تا مقابل روی تو بگذریم» سعدی را مثال زد.    
او نظرات خود درباره‌ی چند شعر از کتاب «سر به هوایم» را اعلام کرد و گفت: شاعر یک جاهایی بسیار قوی پیش رفته است و یک جاهایی نتوانسته دست به خلقی نوین بزند. در ادامه گفت: این کتاب شعر زیباست و امید است کتاب بعدی میخوش ولی‌زاده قدرتمندتر نوشته شود.

محمدعلی منصوری، شعر «دختر چاشو» را با لهجه‌ای زیبا خواند و تمامی حضار را تحت تاثیر قرار داد.
جلسه با نقد کتاب توسط «رضا رحیمی» منتقد خوب جامعه ادبی پیش رفت. اولین نقد رضا رحیمی به کتاب، نادرست نوشتن کلمات مقطع و متصل بود. او اظهار داشت شاعر و مولف کتاب باید بر ویراستاری کتاب خود دقت بیشتری داشته باشند.

 گفت‌وگویی کوتاه میان مینا داوودی، امین هادی، نیما تقوی و خانم گودرزی درباره‌ی نقد کتاب صورت گرفت و دوستان نام برده به شعرخوانی نیز پرداختند.
در ادامه آقای «عبدالهی» نیز نقد کوتاهی بر کتاب میخوش ولی‌زاده وارد نمود و مخالفت خود را با رضا رحیمی در این باره که هرگز نباید به مولف یک کتاب از نظر نوشتاری نقدی وارد شود، اعلام کرد.
سپس شمیلا شهرابی، شاعر و خبرنگار تارنا به شعرخوانی پرداخت و پس از آن میخوش ولی‌زاده پشت تریبون قرار گرفت و دو شعر از کتاب خود را برای حضار خواند.
جلسه با شعرخوانی امین سیاهکالی، محسن خوئینی‌ها، معراجی، عباسی، ناصری، الله‌یاری، حمیدی و خانم مرادی ادامه پیدا کرد. سپس علی طاهری اعلام کرد، به علت ضیق وقت برای حسن ختام جلسه، احسان قدیمی غزلی از اشعارش را بخواند. پس از ایشان، جناب طاهری نیز شعری را برای حضار خواند و جلسه با یک عکس یادگاری دسته جمعی به پایان رسید.

اتمام گزارش /