بررسی ابعاد مختلف غزل پیشرو با حضور هادی خوانساری

به گزارش تارنا- نشست تخصصی بررسی ابعاد مختلف غزل پیشرو ، عصر روز گذشته چهارشنبه ۲۶ اردیبهشت ماه با حضور هادی خوانساری پایه گذار و مانیفست نویس این نوع غزل و جمعی از شاعران و پژوهشگران ادبیات در کانون ادبی فرهنگسرای بهمن برگزار شد.  

اصغر علی کرمی کارشناس این نشست در ابتدا ضمن توضیح اینکه شعر روزگار ما و به ویژه در دهه های هفتاد و هشتاد سرگرم نوعی توضیح و تبیین در خصوص چیستی و چرایی شد و در این دوره شاهد بروز برخی بیانیه ها و متون مانیفستی از سوی شاعران منتقدان بودیم که از جمله آنها موخره کتاب \خطاب به پروانه ها\ یا \چرا دیگر شاعر نیمایی نیستم\ رضا براهنی، \حرکت در شعر\ ابوالفضل پاشا و \اعلامیه کودتای خودکار\ یا \مانیفست غزل\ از هادی خوانساری است.  

وی همچنین به توضیح واژه مانیفست در ادوار گوناگون و اقتباس آن از متون دینی و بعدها سیاسی توسط اهالی هنر و ادبیات پرداخت و نمونه هایی از اعلامیه ها و بیانیه های ادبی که در دهه های گذشته در ایران مطرح شده است را نام برد که در این میان بیانیه انجمن ادبی شاهین که در ۱۳۱۸ توسط شمس الدین تندرکیا در روزنامه اطلاعات به چاپ رسید و نیز بیانیه شعر حجم که در ۱۳۴۸ به امضای یازده نفر از شاعران و هنرمندان عرصه های مختلف به امضا رسید، از اهمیت بیشتری برخوردارند.  

وی با این مقدمه سراغ جریان غزل پیشرو رفت و با استناد بر مقدمه کتاب \چه!؟ ریک های جوان\ هادی خوانساری که ۱۳۷۹ منتشر شده و در بردارنده بخش عمده مانیفست غزل پیشرو بود، برخی از ویژگی ها و مسائل مربوط به فرم و قالب و جهان بینی و رویکردهای اعتراضی این نوع شعر را توصیف کرد.   هادی خوانساری شاعر، بیانیه نویس و فعال صلح در خصوص مانیفست غزل پیشرو گفت: این بیانیه یک اتفاق نو و تازه بوده است. ممکن است در حوزه های تکنیک نمونه های مشابهی از این رویکردها رخ داده باشد ولی به لحاظ فرم و سوژه های اجتماعی و بسیاری معیارهای دیگر، هیچگونه پیش زمینه ای برای آن وجود نداشت. و نوشتن این متن بارتاب تجربه های شخصی خودم بوده است.

وی افزود: \قالب غزل در فرهنگ ما جای بسیار خاصی دارد و فارس زبانان خاطره ی تاریخی از آن دارند. از موسیقی بسیار زیبایی بهره می برد و این موسیقی ایجاد لذت میکند و این آیتم های مثبت مورد توجه من بوده است تا بتوانم بخشی از جامعه را دوباره جلب کنم.\

خوانساری فعالیت حرفه ای مطبوعات و نیز برپایی کلاس های دکتر رضا براهنی و فعالیت شاگردان وی در دهه هفتاد را از عوامل جدی پویایی و فعال بودن شعر این دوره برشمارده و توضیح داد که \غزل سراها بخاطر نداشتن رفتار حرفه ای و ناتوانی آثارشان در برابری با شعر حرفه ای روزگار، تریبون خاصی که مورد توجه محافل روشنفکری باشد، نداشتند و مورد توجه نبودند. به این ترتیب جریان غزل پیشرو را راه اندازی کردیم که روزنامه ها ابتدا نام غزل فرم را بر آثار ما نهادند‌. ولی این نام اشتباه بود و بعدا نام غزل پیشرو را بر آن نهادیم.

خوانساری در بیان شخصیت های تاثیرگزار این نوع غزل از شاعرانی همچون محمدسعید میرزایی و منتقدانی مانند شمس لنگرودی، دکتر میرباذل، دکتر بهزاد خواجات و یزدان سلحشور نام برد.   در ادامه نشست برخی از شبهات پیش آمده در خصوص چیستی غزل پیشرو و نگرش آن به مسائل عروضی و بلاغی توسط هادی خوانساری و دیگر کارشناس جلسه پاسخ داده شد.  

این نشست در تالار مبارک فرهنگسرای بهمن برگزار شده و مرتضی جهانگیری، محمد نیازی، الهه کاشانی دبیر کانون ادبی بهمن و دیگر اعضای این کانون، در آن حضور داشته و به بیان نظرات خود پرداختند.  

اتمام خبر/