شعر حافظ در آغوش گوته شاعر آلمانی و هنر آنسلم فوئرباخ

به گزارش خبرگزاری شعر ایران- تارنا: نقاشی تابلویی که آنسلم فوئرباخ نقاش آلمانی مشهور آن را از روی گفته‌های گوته درباره حافظ کشیده است، یک اثر جذاب و الهام‌بخش محسوب می‌شود. این تابلو به شکلی منحصر به فرد، احساسات و الهاماتی که از شعر حافظ به وجود می‌آید را به تصویر می‌کشد. گفته شده فوئرباخ توانسته است با بهره‌گیری از گفته‌های گوته، یک اثر گرافیکی بی‌نظیر بسازد که همزمانی شعر و هنر نقاشی را نشان می‌دهد. این تابلو که نامش «حافظ در میخانه» است از روی دیوان غربی_شرقی گوته شاعر و فیلسوفی که خود را مرید حافظ می‌داند کشیده شده است؛ چنان که گویا برای سرودن به نظم بیشتر شعرهای دیوان خود از حافظ یاری جسته‌است و به قولی تفال زده و این‌چنین زیبایی شعر حافظ را دو چندان کرده است. دیوان غربی–شرقی ۱۲ گفتار دارد و یکی از آن گفتارها «حافظ نامه» نام دارد. جالب اینکه به رسم ما ایرانی‌ها که برای آنچه دوست‌تر می‌داریم همزات‌پنداری می‌کنیم

در شهر «وایمار» که در متون تاریخی از آن نام برده شده‌است و آن را خواهر خوانده شهر شیراز می‌‌دانند؛ یادبودی از دیالوگ تلویحی گوته و حافظ را می‌توان دید.

آنجا که حضرت حافظ در غزل ۱۸۴ می‌فرماید:

دوش دیدم که ملائک درِ میخانه زَدَند

گِلِ آدم بِسِرشتَند و به پیمانه زدند

ساکنانِ حرمِ سِتْر و عِفافِ مَلَکوت

با منِ راه نِشین، باده‌یِ مَستانه زدند

آسمان بارِ امانت نَتَوانست کَشید

قرعه‌یِ کار، به نامِ منِ دیوانه زدند

جنگِ هفتاد و دو ملّت همه را عُذر بِنِه

چون ندیدند حقیقت رَهِ افسانه زدند

شُکرِ ایزد که میانِ من و او صُلح افتاد

صوفیان رقص کُنان ساغَرِ شُکرانه زدند

آتش آن نیست، که از شعله‌یِ او خَندَد شمع

آتش آن است که در خِرمَنِ پروانه زدند

کَس چو حافظ، نَگُشاد از رخِ اندیشه نقاب

تا سرِ زلفِ سخن را، به قلم شانه زدند

ترجمه دیالگ گوته با حافظ:

«حافظا، در غزل‌هایت می‌شنوم

که شاعران را بزرگ داشته‌ای

بنگر که اینک پاسخی فراخورت می‌دهم

بزرگ اویی است که این سپاس به بزرگ‌داشت‌اوست»

«خود را با تو برابر گرفتن، حافظا

راستی که دیوانگی‌است»