نخستین خبرگزاری شعر و تـرانه ایـران
ژولیده از آینده ادبیات کشور میگوید؛
افزایش قالب‌های شعری جدید در مملکت بدون پیگیری و نقد سازمان‌یافته، باعث نگرانی درباره آینده‌ی شعر و ادبیات کشور شده است. این وضعیت نگران کننده بدون تدابیر مناسب و عدم وجود نهادی برای جلوگیری از اختراعات بی‌تفکرانه، شعر را به خطر می‌اندازد و برای علاقه‌مندان به ادبیات، یک منبع نگرانی شده است.
به گزارش خبرگزاری شعر ایران-تارنا: کیهان ژولیده انارکی، با نام اصلی غلامرضا نوری، شاعری است که در خانواده‌ای هنرمند بزرگ شده است. او از دایی خود که شاعری بنام بود، بیشترین تاثیر را در گسترش علاقه‌مندی خود به شعر یافته است. از دوران دبیرستان، شروع به نوشتن شعر به صورت دوبیتی کرده و فعالیت حرفه‌ای خود را از سال ۱۳۶۰ آغاز نموده‌است.
تلاقی احساس شما با نوشتن آن هم با شعر، در چه زمانی دست به آفرینش زد؟
از آنجا که در خانواده‌ی من، شعر سرلوحه جوشش الهی و کوشش بوده است من از کودکی دست به قلم شدم. در این میان دایی که شاعر بودند و البته مرحوم والده که با شعر عجین بودند تاثیر بسیاری در انتخاب من داشتند. به این صورت در خانواده‌ای شاعرپرور بدنیا آمدم و رشد کردم.از در دوران دبیرستان با توجه به شرایط منطقه‌ی زندگی و علاقه‌مندی‌هایی که وجود داشت نوشتن شعر را در قالب دوبیتی شروع کردم اما آغاز به کار نوشتن من به صورت رفته‌ای از سال ۱۳۶۰ بود، طی چند دهه نوشتن در سال ۱۳۹۰ غزل‌سرایی را شروع کردم.و تا به امروز، یازده مجموعه به چاپ رسانده‌ام و مجموعه دوازه‌ام نیز در حال ویرایش نهایی است.
از چیستی شعر چه سخن‌هایی می‌توان جاری کرد؟
شعر آن کلام موزون و مقفی و دارای معانی بلند؛ مرواریدی‌ست که از دریای عقل شاعر با بیان احساسات، عواطف و انفعلات و حالات روحیه او را حکایت می کند.
شعر گفتن موزون یک استعداد ذاتی و درونی را می‌طلبد یا نیازمند کوشش و تلاش فکری است، تجربه خود را در این زمینه بگویید؟
در خصوص این سوال باید گفت شعر به دو صورت متولد می‌شود: جوششی و کوششی که شعر جوششی تابع بیان استعداد ذاتی و درونی‌ست، یعنی در ذهن شاعر تصویری مجسم می‌گردد و با کلام موزون و مقفی بر کاغذ جاری می‌شود اما در شعر کوششی؛ شاعر باید تحصیلات ادبی داشته باشد و با گرفتن تصویر از دیگران با توجه به آنچه آموخته در سرودن کوشش کند، که حاصل خوبی ندارد. البته این نظر شخصی بنده است.
تجربه بنده بهترین حالت تلفیق جوشش و کوشش بوده است یعنی تصویر در ذهن شما جوشش کند و شما با کمک اطلاعات ادبی خود سرودن را آغاز نمایید که فرجام خوبی خواهد داشت.
ضرورت حضور شعر را درفضای اجتماعی و سیاسی عصرکنونی چگونه می‌دانید؟
سوال خوبی است. بببنید اگر شاعر از شرایط و فضای اجتماعی و سیاسی حاصل شده اطلاعات فنی لازم را داشته باشد، به شرطی که آسیبی به خود و افراد پیرامون خود وارد نکند بد نیست، چرا که شعر بهترین زبان برای تخلیه درد‌های درون قفس سینه‌ی مردم جامعه‌است! با هر قالبی که سروده شود. ولی به شرطی که اطلاعات کافی و وافی باشد و باعث آسیب نشود. یعنی شاعر قصد تصفیه حساب با جماعتی را نداشته باشد فقط نیت بازگو کردن مشکلات جامعه باشد.
به زعم شما هنر و ادبیات در زمانه‌ی ما چه وضعیتی دارد و چه چشم‌اندازی را برایش پیش بینی می‌کنید؟
متاسفانه با عنایت به اینکه هر صبح که چشم می‌گشاییم یک قالب جدید شعری در مملکت متولد می‌شود و هر روز یک‌نفر «پدر» یک قالب شعری می‌شود باید گفت حال شعر خوب نیست.
هیچکس هم جواب‌گوی چرایی این مورد نیست و گروه یا نهادی هم برای جلوگیری از نشر این اختراعات خواب‌‌زده وجود ندارد.
و باز متاسفانه هیچکس هم پیگیر نیست من از این وضعیت می‌ترسم و نگران آینده‌ی شعر کشورم هستم.
این همه دغدغه‌مند بودن جای قدردانی دارد، اما در این خصوص اگر دغدغه‌ای برای نوشتن داشته باشید از کجا نشات می‌گیرد و هدف غایی شما در حوزه شاعری چیست؟
من در سرودن به تمام رده‌های سنی فکر می‌کنم سعی می‌کنم بسیار شیوا و روان سرایش کنم سعی می‌کنم با زبان شعر روز به بیان احساسات بپردازم.
سروده‌‌هایم برای جامعه خوشنویسان، خوانندگان موسیقی‌دان‌ها، مداحان و حتی سرودهای مدارس هم‌خوانی داشته باشد؛ کمااینکه سال ۱۴۰۲ و ۱۴۰۲ حدودا ۲۵ اثر من توسط خوانندگان و مداحان اجرا شد.
در ادامه باید بگویم هدف نهایی‌ام این است که بتوانم با ارتباط بیشتر با مخاطبان، بهتر و مثمر ثمرتر به جامعه ادبیات خدمت کنم و نامم را در در جامعه ادبی کشور به جاودانگی ثبت نمایم.
اتمام خبر/
برچسب ها: خبرگزاری شعر تارنا شعر کلاسیک سایت شعر ژولیده انارکی غلامرضا نوری