این آدم کوچولو ها سالهاست از تریبون خانه ترانه به من ناسزا میگویند.

در ساعات بامدادی روز قبل شهیار قنبری با آرش نصیری در لایو رسانه ی هزار صدا به گفتگو پرداختند ،صحبتی که البته با حاشیه های فراوانی روبه روشد.

گفتگویی که انتظار میرفت بیشتر درباره سرقت ادبی باشد و حاشیه هایش دامن موسیقی پاپ و بنیامین بهادری را بگیرد اما با حرفهای تند شهیار درباره ترانه سرایان متاخر داخل ایران مسیر دیگری را در پیش گرفت.

شهیار که در ابتدا گفتگوی خود به شدت از رفتار برخی از خوانندگان لس آنجلسی ناراخت بود و به نقد انها پرداخت در میانه ی گفتگو در جواب سوال نصیری که نظر وی درباره مرحوم یداالهی را بگوید در پاسخی عجیب ایشان مرحوم یدالهی را یک شوخی در دنیای ترانه نامیدند و در ادامه درباره یغما گلرویی ترانه سرای مطرح دو دهه اخیر به تندی گفتند که او  "یغمای پرویی است" ...!

این حمله ی عجیب شهیار قنبری که از نگاه عمده ترانه سرایان یکی از بنیان گزاران سبک جدید ترانه سرایی در ایران است خوش نیامد و به گفته های او نقد وارد کردند.

از این رو مهدی ایوبی از نزدیکان مرحوم یداللهی و اعضای اجرایی خانه ترانه است در یادداشتی بیان کرد:

"با بقبه‌ی مصاحبه‌شان کاری ندارم که دیگر گوش‌مان پر است از این همه کم‌لطفی و بی‌‌تفاوتی نسبت به جریان ترانه‌ی بعد از انقلاب، اما جناب شهیار قنبری در جایی از گفت و گوی دیشب‌شان با آرش_نصیری ، گفته‌اند تعدادی موزیک از منصور با سیاه‌مشق‌ها و معرهایی از کارورزان ترانه‌ی داخل ایران به دست‌شان رسیده و ایشان با ترانه‌های بیدار و آفتابی‌شان نجات داده‌اند آن موزیک‌ها را و نتیجه شده آلبوم اخیر آقای منصور که اتفاقن بهترین تجربه‌های‌شان را در روزگاری دورتر با همین ترانه‌سرا داشته‌اند! خب به نظرم مشکل از ماست! از ما که وقتی با اینچنین آلبوم فاجعه‌باری از منظر کلام رو به رو می‌شویم به هزار و یک دلیل موجه و غیر موجه سکوت می‌کنیم که مثلن حرمت گذشته و ترانه‌های توانمند و بی‌نظیر خالق‌شان را نگه داریم! خالقی که حالا دیگر سال‌هاست مدعیِ یگانگی است و هیچ‌کس را هم‌قواره و هم‌اندازه‌ی خود نمی‌داند! من هم باور دارم که کارنامه‌ی جناب قنبری ترانه‌‌ی زیبا و دوست‌داشتنی کم ندارد اما این باور نباید مخل نقد درست و به جا شود! ما باید ترانه‌ی امروز سرزمین‌مان را از بند اسامی نویسندگان‌شان نجات دهیم، اگر قرار است به جای درستی برسانیمش!

اگر جسارت نیست بنده در آلبوم اخیر منصور فقط و فقط یک ترانه می‌شنوم که اتفاقن آن یکی را هم کارورزان تازه‌نفس ترانه‌ی داخل ایران نوشته‌اند! ترانه‌ی تاریخ از مسعود_محمدی و حامد_رجبی تنها تکه‌ی قابل توجه این مجموعه از منظر کلام است و باقی‌مانده چیزی نیست جز شوخی یک ترانه‌سرای بزرگ با مخاطبینش! ترانه‌سرایی که این روزها دیگر حرمتی باقی نگذاشته برای هنرمندان بی‌سپر داخل ایران که در تمام این سال‌ها برای زنده‌ نگه‌ داشتن نام و خاطره‌ی ایشان و دوستان‌شان از هیچ تلاشی دریغ نکردند.

امیدوارم این چند خط آغازی باشد برای سپر برداشتن ما که لااقل در حد چند جمله‌، از این دو دهه استمرار در سرودن و تلاش بی‌قفه‌ی خودمان و هم‌صنفان‌مان دفاع کنیم! چه بد که یکی از خاطره‌سازترین مردان ترانه‌ی نوین سرزمین‌مان، چند سالی است به مانند معلم_بد مشق‌های مایی را ترکه به دست خط می‌زند که روزی با تمام دل‌مان صدایش می‌کردیم استاد_شهیار_قنبری!

آقای قنبری در جای دیگری از مصاحبه می‌گوید دکتر_افشین_یداللهی و تعدادی دیگر از دوستان مطرح ترانه‌سرایم شوخی هستند! دوستان دیگر زنده‌اند و مدافع منافع خودشان! اما رسم بزرگی و جوان‌مردی این نیست که بتازی بر هنرمندی که دستش از دنیا کوتاه است و قریب به دو دهه سنگ چون تویی را به سینه زده!"

از این رو حسن علیشری دیگر ترانه سرای منتقد نیز با گذاشتن پیامی این رفتار شهیار قنبری را ناشایست خواند

و گفت "ما سالهاست عادت کرده ایم به بزگانمان احترام بگذاریم و از آنها سنگ بخوریم و به هزار و یک دلیل سکوت کنیم. اما اینبار بحث انکار و اهانت به یک نسل است.. به کسی که از او جز ادب ومتانت چیزی ندیدم. یقین دارم افشین یداللهی اگر زنده بود جز با سکوت به این اهانت برخورد نمیکرد اما ما سکوت نمیکنیم."

قنبری در پاسخ به این نقد ها که او جوسازی خواند نوشت:

"این آدم کوچولوها که پیام ناسزا میفرستند چیزی نیست جز شناسنامه اشان، در همه ی این سالها آدم کوچولو ها از هر تریبونی مثل خانه ترانه اسفتاده کردند برای بی احترامی به من که همیشه با سکوت من روبه رو شد،من با افشین یداللهی که اتفاقن شاعر هم بود هیچ مشکلی ندارمو مرگ نابهنگام او مرا آزرده کرد"

انتهای پیام|