اکثر اشعار صرفا جهت جلب توجه نسل جدید سرایش می شود.

*از فعالیت هنری خودتان بگویید؟ از چه زمانی سرودن شعر را آغاز کردید و چه سبکی می سرایید؟

من علی قهرمانی یزدان آبادی ۲۸ دیماه ۱۳۵۵متولد کرج هستم از زمان دبیرستان یعنی در ابتدای جوانی شروع به نوشتن کرده ام و علاقه ی وافری به ادبیات داشته ام اشعاری که فاقد رعایت اصول و قواعد نگارشی و در بحث کلاسیک فاقد رعایت وزن ، ولی بقدری تشنه ی شعر بوده ام نمی توانستم ننویسم، تا اینکه در شبکه های مجازی بالاخص در تلگرام با اساتید زیادی آشنا شده ام و کم کم بصورت تجربی و راهنمایی این عزیزان الفبای نوشتن را آموختم بنده فارغ التحصیل رشته مترجمی زبان انگلیسی هستم و در زمینه اشعار انگلیسی چه به عنوان سرایش و چه ترجمه نیز گاها فعالیت دارم ، هم نویسنده اشعار سپید هستم و هم اشعار کلاسیک که البته تمایل بیشتری به شعر کلاسیک دارم.

*آیا آثار مکتوب منتشر شده دارید؟

 بله، اخیرا مجموعه غزلیات بنده مشتمل بر صد قطعه غزل با اخذ مجوز در انتشارات پارسیان البرز در حال آماده سازی بوده است و به فضل خدا در ماه جاری به چاپ خواهد رسید.

(نام کتاب: پرسه در خلسه)

*درمورد اشعار خود مختصری توضیح دهید شامل چه جهان‌بینی و دیدگاهی است؟

با توجه به تاثیر عمیقی که از کتاب عطار مخصوصا کتاب تذکره اولیا داشتم ابتدا اشعار عرفانی می سرودم ولی با توجه به نیاز مخاطب امروز و توصیه اساتیدم رو به اشعار امروزی با زبان مخاطب قرن، حاضر آوردم اشعاری تحت تاثیر نگارش بزرگانی چون فاضل نظری، زحمتکش، منزوی و...

*به نظر شما در حال حاضر شعر و شاعران امروزه در راستای هدف قلم حرکت می کنند؟

 متاسفانه شعر معاصر رو به افول هست البته از دیدگاه این حقیر چرا که اکثر اشعار تهی از محتوا شده و صرفا جهت جلب توجه نسل جدید سرایش می شود...استفاده از واژگان سخیف و گاها غربی و همچنین نگارش متونی که فاقد ارزش ادبی هستند و به گمان من این نوع نوشتار و می توان با موسیقی و سبک رپ در فرهنگ ایرانی قیاس نمود، شرح این موضوع بسیار طولانی است و در این مجال اندک نیز نمی گنجد.

*شما بیشتر در چه زمانی و در چه موقعیت احساسی دست به قلم می شوید؟

به هیچ عنوان نمی شود برای سرایش زمان خاصی قائل شد چون سرریز شدن احساس شعری و شاعرانگی منوط به حال و هوا و شرایط روانی است ، ابری بودن هوا ، آغاز بهار، رخ دادن فاجعه ای ملی و جهانی ، حزن ، شادی عواملی هستند که بسیار تاثیر گذار می شوند.

*حرف آخر؟

 و اما حرف آخر این که آرزو دارم یکبار دیگه شعر کلاسیک در حد و شان خود اعتلا پیدا کند و متولیان امر برای درمان شعر بیمار عصر حاضر فکری عاجل بیاندیشند مخصوصا در زمینه ی اشعار سپید، و امید دارم این قلم ناچیز بنده هم گامی هر چند کوتاه برای ارتقا و اعتلای فرهنگ این مرز و بوم برداشته باشد.