«فاصله‌ای به اندازه سه اینچ»،

کتاب در فاصله‌ای به اندازه سه اینچ ترجمه‌ای از کتاب Collected Poems Paul Auster است و در ۱۷۵ صفحه و هفت فصل به علاوه یک فصل مقدمه، ضمن معرفی پل استر شعرهای او را به زبان فارسی در اختیار مخاطب علاقه‌مند قرار می دهد.

فصل اول به نام حرف‌ها و فصل دوم با عنوان مدفون حاوی ترجمه شعرهای استر در دهه ۷۰ میلادی است. دیوارنوشت عنوان فصل سوم کتاب است که به اشعار ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۵ استر توجه کرده و فصل چهارم کتاب ناپدیدشدن نام دارد که ترجمه‌ای از شعرهای ۱۹۷۵ به دست می دهد، فصل پنجم کتاب مجسمه نام دارد.

خرده‌هایی از سرما عنوان فصل ششم است و شعرهای استر در یک دهه از  ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۷ را دربرمی‌گیرد، فصل هفتم به نام سوار بر موسیقی شعرهای ۱۹۷۸ تا ۱۹۷۹ و فصل آخر یادداشت‌های استر در سال ۱۹۶۷ است.

استر (متولد ۱۹۴۷) نویسنده شناخته‌شده‌ای در ادبیات معاصر جهان است؛ او در سال ۱۹۸۲ با انتشار آفرینش تنهایی، کتابی از خاطرات و زندگینامه پدرش و خودش در ادبیات امریکا مطرح شد و پس از مدتی سه گانه نیویورک را چاپ کرد. کتاب‌های زیادی از استر به فارسی ترجمه شده است و بعضی با چند ترجمه در دست است.

ساناز محب، مترجم این کتاب، شاعر است و کار خود را از اواسط دهه ۸۰ خورشیدی با انتشار کتاب دیوار، دیوار، دیوانه (آمه، ۱۳۸۵) و زاده شدن از ابری چموش (آوای کلار، ۱۳۸۹) در عرصه ادبیات به ویژه شعر معاصر و سپید مطرح شده است

به گفته محب پل استر پس از جدایی از همسر نخستش در سال ۱۹۸۲ و بازگشت به بروکلین شعرها، مقاله‌ها و داستان‌هایش را منتشر کرد. او از سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۸۰  شعر سرود و شش مجموعه شعر دارد. کتاب فاصله‌ای به اندازه سه اینچ دربرگیرنده تمام اشعار اوست و نام این کتاب را از سطری از یکی یادداشت‌های او انتخاب شده.

وی در مقدمه‌ای بر این کتاب می‌نویسد: پل استر، با به‌کاربردن مفاهیمی چون شانس، پوچی، تنهایی و ناامیدی به خواننده نهیب می‌زند برای اینکه فرصت دیگری به زندگی‌اش بدهد و معنای هر نفس را در لحظه درک کند. در اشعار او موسیقی عجیبی جریان دارد که انسان را با خود به اعماق زندگی پیوند می‌دهد و با خود واقعی‌اش روبه‌رو می‌کند. (ص. ۱۰) کتاب همچنین کتاب شامل پیشگفتار نسبتا مفصلی به قلم نرمن فینکلستین (Norman Finkelstein) شاعر معاصر آمریکایی است که در زمینه ادبیات پست مدرن تخصص دارد.

دو

این یک دیوار است.

و دیوار نام دیگر مرگ است.

با دست خطی ناخوانا و خراشی از اندوه

در تصویر قبل و بعد از زندگی

از کسانی که هنوز به‌دنیا نیامده‌اند.

و کسانی که به خود تولدی دوباره هدیه می‌دهند.

او زبان اینجا را خواهد آموخت

نگاه داشتن زبانش را خواهد آموخت.

انسان بودن

نوستالژی اوست.