به گزارش
تارنا : این
اثر که بر اساس الگوی "سفر قهرمان"نوشته شده است داستانِ سفر روح است به
ناخودآگاه که در یک سیر دایره وار از خودآگاهی که در تاریکی است باگذر از
ناخودآگاه در نهایت با سپری کردن هفت سرود به خوداگاهِ نهایی و بالغ و کمال
یافته می رسد .
شعر حاوی هفت سرود است با مضمون عاشقانه و
عارفانه و سرگذشت ترانه ای است عاشقانه که به دنبالِ دهانِ پرنده می
گردد تا راز آفرینش را آواز کند و ان سوی ماجرا هم پرنده ای است که
سینه اش و دهانش از آواز و ترانه تهی است این دو با گذر از هفت سرود و
رمزو نشانه یً تن تن تنن ً و با راهنمایی صداها از کثرت به وحدت می رسند و
یکی می شوند .
این شعر در نهایت به ایمان ختم می شود
،مهدیه حقیقی در ۲۶شهریور ۱۳۶۷ متولد شد او اهل رودهن است .
شعر
را از دوران کودکی در انجمن های شعرو ادب شروع کرد و اکنون دانش آموخته ی
زبان و ادب پارسی در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه علامه طباطبایی است .
وی همچنین در حوزه ی شاهنامه و شاهنامه خوانی و تدریس آن و همچنین پژوهش در حیطه ی اساطیر فعالیت جدی دارد .
همچنین علاقه مند به حوزه های مختلف ادبیات پارسی و شعر پارسی است و پژوهش در زمینه های آن را دوست دارد .
به عقیده ی این شاعر: شعر امروز متاسفانه از محتوا و غنای کافی برخوردار نیست وبیشتر بازی با کلمات است
از
دیدِ او : شعر جهانبینی اش فراتر از دایره ی زمان است و از عالمی دیگر
.پس باید چراغ باشد و حتی اگر تاریکی را عنوان می کند مخاطب و ضمیر
ناخوداگاهش را در برهوت رها نکند و شمعی روشن کند .
بیان فقط
تاریکی ها و ظلمت ها و آنچه که در آن زندگی میکنیم ما را دچار تکرار در خود
می کند . باید به جهان های خارج از زمان قدم نهاد . و این رمز ماندگاری
سخن است .
پرنده ی آبی با زبان ساده و عاشقانه و صمیمی خود اما: سرشار از مفاهیم ..نمادها ..نشانه های اسطوره ای و عرفانی است
