نخستین خبرگزاری شعر و تـرانه ایـران
در هفدهمین سالمرگ حسین منزوی
حسین منزوی از برجسته‌ترین و تاثیرگذارترین شاعران معاصر است که مسیر شعر امروز را تغییر داد. او در سرودن قالب های کلاسیک و همچنین سبک‌های سپید و نیمایی تبحر داشت و به اعتقاد بسیاری از شاعران هم‌دوره‌اش، تحول جدیدی در غزل‌سرایی معاصر به‌وجود آورد.
منزوی پاییز ۱۳۲۵ متولد شد و از همان آغاز جوانی به سرودن شعر پرداخت.
اولین مجموعه شعرش با عنوان «حنجره زخمی تغزل» در ۲۵ سالگی به چاپ رسید که جایزه فروغ فرخزاد را دریافت کرد.
در همین دوران، با همکاری «نادر نادرپور» فعالیت در رادیو و تلویزیون را آغاز کرد؛ در طول فعالیتش در تلویزیون نزدیک به ۱۵۰ ترانه سرود که این ترانه‌ها و تصنیف‌ها، توجه جامعه‌ی شعر ایران را برانگیخت.
شعر منزوی منحصر به خود شاعر است و می‌تواند الگوی اندیشیدن و نوشتن باشد.
تعلیق در توصیف، زیبایی شناسی و امضای بلاغت منزوی از نشانه‌های اشعار اوست.
مضمون بیشتر اشعار منزوی عشقی درونی‌ست که با مسائل جغرافیایی و سیاسی پیرامونش توأم شده است.
منزوی به گونه‌ای با مردم در ارتباط بود و با زبانشان آشنایی داشت که مفاهیم عامیانه را نیز در اشعار خود به درستی مطرح می‌کرد.
شهرت منزوی، با ویژگی‌ها و شخصیت او بیگانه نیست. هرچند در بعضی از آثار او، ردپای شاعرانی از گذشتگان و شاعران معاصر دیگری را هم می‌توان دید اما در همه‌ی این اشعار، منزوی نشانه‌ای از شاعری خود را مهر می‌کند.
حسین منزوی در ۱۶ اردیبهشت ۸۳ بر اثر بیماری ریوی در بیمارستان رجایی تهران درگذشت و به زادگاهش در زنجان منتقل شد.
بر سنگ مزار او مصرع یکی از غزل‌هایش حک شده:«نام من عشق است؛ آیا میشناسیدم؟»
امروز پس از گذشتن ۱۷ سال از درگذشت منزوی، اشعار او همچنان بر زبان و سخنان مردم جاری و زنده است.
برچسب ها: حسین منزوی تارنا شعر کلاسیک خبر شعر شعرفارسی