سعید نورمحمدی:باید بیشتر روی هنر موسیقی کار کنیم جا دارد که جهانی شویم

 
کمی درباره‌ی میزان تحصیلات و‌ شغلتان بگویید؟

تحصیلات من دیپلم است و در رشته گرافیک { طراحی } تحصیل کرده‌ام .
از نوجوانی علاقه خیلی زیادی به موسیقی، خوانندگی و ترانه‌سرایی داشتم  و از ۲۰ سالگی به‌صورت آماتور، گیتار زدن را شروع کردم. از سمت خانواده و دوستانم، مورد حمایت قرار گرفتم و همین امر باعث شد جدی‌تر به فعالیت در این عرصه بپردازم، به‌طور حرفه‌ای کار موسیقی را دنبال کنم و فعالیت خوانندگی در  سبک پاپ را برگزینم.  من به‌جز خوانندگی، در رشته آهنگسازی فعالیت می‌کنم که در استودیو شخصی‌ام به نام (استودیو  ایران) مشغول به‌ کار هستم و از طریق آهنگسازی و ترانه‌سرایی کسب درآمد می‌کنم .

  آیا شما دست به قلم هم هستید و ترانههایتان را خودتان میسرایید؟

 بله . در کنار نواختن موسیقی و آواز ، سرودن و نوشتن را هم دوست دارم . اکثر  ترانه‌هایم را نیز خودم می‌نویسم چون وسواس خاصی نسبت به ترانه‌هایم دارم . ناگفته نماند  بر سازهای مختلفی نیز مسلط هستم ( لبخند ).

 اولین ترک یا آهنگ شما در کدام استودیو ثبت و ضبط شده است؟

اولین آهنگم را در استودیو ملودی رکورد گرفته‌ام.
اولین  ترک من به اسم( نمی بخشمت ) در سال 1383 پخش سراسری شد و همانطور که یادم هست ، می‌توانم بگویم در آن سال استقبال خوبی هم شد .

  آیا تا به‌حال به برگزاری کنسرت فکر کردهاید؟

بله بعد از ضبط و پخش ۳ کار آخر و بازخورد خوبی که داشت، صحبت برگزاری کنسرت هم بوده است که انشالله دوباره به‌زودی بعد از پایان ویروس منحوس کووید ۱۹ (بیماری کرونا) کنسرت هم برگزار می‌کنیم.


 چه برنامه‌ها و اهدافی برای آینده‌ی خود دارید؟

در آینده نزدیک برنامه‌های خوبی را در نظر دارم،از جمله کارهای تک ترک و کار با خواننده‌های نام‌آشنای دیگر و قرار است آلبومی با مجوز فرهنگ و ارشاد اسلامی داشته باشم و تنظیم و میکس و مستر تمام این ترک‌ها در استودیو شخصی خودم انجام می‌شود.

چشم اندازه ترانه و موسیقی ایران را خصوصا در پاپ چگونه می‌بینید؟

با توجه به تغییر و تحولات مسیر فکری و علاقه‌ی هم اندیشمندان و فعالان در عرصه ترانه‌سرایی و موسیقی و فرهنگی و هم عامه مردم، هنر به‌خصوص در رشته موسیقی، مسیر پیشرفت و ترقی خود را در بین عامه مردم پیدا کرده است؛ تنها کافی است اقشار مختلف فرهنگی و آهنگسازان متحد شوند و به جای افول در کار و پرداختن به کارهای سخیف و بی محتوا در جهت پرورش ترانه و موسیقی پرمحتوا بکوشند.
می‌توان گفت در آینده، موسیقی خوبی خواهیم داشت.

 فکر می‌کنید ترانه و موسیقی تا چه میزان می تواند در فرهنگ عامه و تاثیر گذار باشد؟

باید بگویم تا آنجا که من دیده و شنیده‌ام، از بین موسیقی‌های مختلف ، شاید بتوان  گفت سبک پاپ  یا سبک تلفیقی (پاپ سنتی) جایگاه ویژه‌تری را بین نوجوانان و جوانان و همچنین عامه مردم به خود اختصاص داده است . حتی شاید در دهه  اخیر، بیشتر از موسیقی‌های غربی و با سابقه‌ای طولانی‌تر! این یعنی سبک‌ها، آن چیزی را به مخاطب خود عرضه می‌دهند که در موسیقی جویای آنند.
کشور ما از لحاظ تاریخی ، فرهنگی و حتی موسیقی بسیار غنی است، اما وقتی از داشته‌هایمان استفاده نکنیم، چه فایده‌ای دارد؟!
وقتی اجازه دهیم دیگران از آن‌ها به نفع خودشان استفاده کنند، نمی‌توان جلوی تهاجم فرهنگی، غرب‌زدگی، خودباختگی و نزول هنری را گرفت و زمانی می‌رسد که تنها باید تاسف خورد.  
البته این مسئله کاملا واضح است . باید بیشتر به فکر پیشرفت موسیقی کشورمان در سطح جهانی باشیم تا در سطح جهانی مطرح شویم .
باید بیشتر روی ترانه‌ها  کار شود، تا مفهومی‌تر و پرمعناتر باشند.

آیا سختگیریها و ممیزیها در عرصه هنر و موسیقی باعث رشد موسیقیهای زیرزمینی شده است، یا عدم آشنایی جوانان و زیاده خواهی هایشان؟

به‌جز پاپ و سنتی یا همان سبک تلفیقی ( پاپ سنتی ) معمولا ترانه یا موسیقی دیگری  گوش نمی‌دهم؛ تنها در حد  اینکه بتوانم روی  نقاط قوت و ضعف هر نوع سبک موسیقی کار کنم و اطلاعاتی راجع‌به همه‌ی سبک‌ها داشته باشم. سبک رپ و خواننده‌های زیرزمینی را می‌توانم به  دو دسته تقسیم کنم: دسته اول را می‌توان در زمینه اجتماعی، همه‌پسند مردمی، اعتراض به وضع اقتصادی، اجتماعی، سیاسی به زبان احترام اما در قالب شعر و ترانه به سبک رپ شناخت.
دسته دوم، متاسفانه وارد راه و مسیری اشتباه می‌شوند و می‌خواهند با رک‌گویی، استفاده از الفاظ رکیک، پرده برداشتن از یک‌سری مسائل زیر پوستی اجتماعی ، خانوادگی و بی‌حیایی، خود را مطرح کنند که البته می‌توان در این میان به خواننده‌های زیادی هم اشاره کرد که اتفاقا بسیار هم مطرح شده‌اند، چراکه روی قشر حساسی از جامعه یعنی نوجوانان و جوانان دست گذاشته‌اند.
فعالیت به‌طور زیرزمینی و غیرمجاز در ایران ، از اوایل دهه هشتاد شروع شد و خوانندگان این موسیقی که به رپرها معروف بودند، رپ را تبدیل به ابزاری برای اعتراض به مشکلات اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی کردند. البته ناگفته نماند که دوستان فعال در عرصه ترانه‌سرایی با  اهداف و نیات متفاوتی  دست به قلم شده و اینگونه ترانه‌هایی را می‌سرایند و اشعاری در چنین قالب‌هایی را خلق می‌کنند که صحبت در این خصوص از حوصله این مصاحبه خارج است . اما یک‌سری مسائل در فرهنگ ما، متاسفانه در حال پیشرفت است که نهایتاً منجر می شود موسیقی به  سمت  عامه ‌پسند و به اصطلاح کوچه بازاری گرایش یافته‌ و الفاظی رکیک ، پیش پا افتاده و گاه دشنام نیز به‌کار برده شود. به‌طوری که امروزه گاه بین نوجوانان و جوانان و حتی بعضی خانواده‌ها و بزرگسالان دیده می‌شود؛ این‌گونه موسیقی‌ها  طرفداران زیادی دارند.

آیا عدم سازش یا مشکلی بین خوانندگان پاپ و سنتی با خوانندگان زیر زمینی وجود دارد؟

رپرها یا همان خوانندگان زیرزمینی یا بهتر بگوییم، خوانندگانی که رویای معروف شدن دارند اما با دنیایی از مشکلات و محدودیت روبه‌رو هستند، با سایر خوانندگان  مشکلات شخصی  ندارند ولی می‌توان به این موضوع اشاره کرد که سخت است که بدانی استعداد ذاتی فراوانی داری ،از علم و سواد موسیقیایی برخورداری و ترانه‌سرای خوبی هم هستی اما اجازه‌ی کار قانونی نداری و برعکس، بعضی دوستان در موسیقی پاپ و سنتی چندان سواد آنچنانی در مورد موسیقی ندارند (البته قصد توهین ندارم؛ اندکی از فعالان در این عرصه) اما به واسطه  ارتباطات و یا نوع و سبک موسیقی مجوز می‌گیرند و کار می‌کنند؛ شاید دلیل عدم خوب بودن رابطه و بی‌احترامی‌های گاه و بی‌گاه همین است.

آشنایی با آلات موسیق، چقدر برای موفقیت یک خواننده الزامی است ؟

صد در صد الزامی است . پایه‌ی کار خوانندگی، آشنایی با آلات  موسیقی است .
 مثل وقتی که میخواهیم در کودکی، خواندن و نوشتن را بیاموزیم، باید اول  به مهد برویم، اندکی  آموزش ببینیم ، بعد مرحله به مرحله تا  بالاترین سطح برویم؛ تا آنجا که به سواد و سطح کاملی برسیم .
پایه و اساس هر کار، آموزش و آشنایی با مبانی آن کار است . یک خواننده اگر بخواهد اصولی و زیبا کار کند، باید حداقل‌هایی را از موسیقی بداند؛ حال هرچه اساسی‌تر و بیشتر بداند قطعا هماهنگی بین او و گروه نوازنده‌هایش باید بیشتر و موفق‌تر باشد.

 و اما حرف آخرم
بسیار از مردم ایران ممنون هستم .

 به امید روزهای بهتر و موفقیت بیشتر برای این خواننده جوان و مردمی موفق باشد

اتمام خبر |