نخستین خبرگزاری شـعر و ترانه ایـران
به گزارش خبرگزاری شعر ایران-تارنا: در روزی تاریخی، پس از بیش از سه دهه تلاش بی‌وقفه، حکیم ابوالقاسم فردوسی، شاعر بزرگ ایران، شاهنامه را به پایان رساند؛ اثری سترگ که نه‌تنها بزرگ‌ترین حماسه ملی ایران بلکه گنجینه‌ای جاودان از هویت، تاریخ و فرهنگ ایرانیان است. این اثر، که روایتگر تاریخ پادشاهان، پهلوانان و اسطوره‌های ایران از آغاز تا پایان حکومت ساسانیان است، بیش از ۵۰ هزار بیت دارد و در آن مفاهیمی چون عدالت، شجاعت، آزادی و عشق به میهن به زیباترین شکل بیان شده‌اند.
بسیاری بر این باورند که فردوسی شاهنامه را در ۳۰ سال سروده است، چنان که خود در ابیات مشهورش می‌گوید:
بسی رنج بردم در این سال سی
عجم زنده کردم بدین پارسی
اما شواهدی در خود شاهنامه نشان می‌دهد که سرایش و تکمیل این اثر عظیم ۳۵ سال به طول انجامیده است. در دورانی که فردوسی در فقر و سختی روزگار می‌گذراند، در بیتی دیگر اشاره می‌کند:
سی و پنج سال از سرای سه پنج
بسی رنج بردم به امید گنج
با این حساب، دو تاریخ برای پایان یافتن شاهنامه ثبت شده است. نخست، سال ۳۸۴ هجری قمری که فردوسی در بیتی اشاره می‌کند پایان سرایش شاهنامه در ماه بهمن و روز آسمان بوده است، و دیگری ۲۵ اسفند سال ۴۰۰ هجری قمری که حکیم طوس در ۷۱ سالگی ویرایش نهایی شاهنامه را به پایان رساند.
شاهنامه نه‌تنها اثری ادبی، بلکه نقطه عطفی در تاریخ فرهنگ و زبان فارسی است. فردوسی با سرودن این شاهکار، زبان فارسی را از خطر فراموشی نجات داد و آن را به عنوان زبانی توانا و مستقل تثبیت کرد. او برای خلق این اثر، تمامی دارایی، سلامت و سال‌های عمر خود را صرف کرد و آن را میراثی بی‌بدیل برای نسل‌های آینده باقی گذاشت.
امروز، این حماسه جاودان همچنان درخشان است و نه‌تنها ایرانیان، بلکه دوستداران ادب و فرهنگ در سراسر جهان از فردوسی به عنوان نماد عشق به میهن و فرهنگ یاد می‌کنند. شاهنامه همچون ستاره‌ای درخشان، برای همیشه در آسمان ادب و تاریخ خواهد درخشید.
اتمام خبر/
برچسب ها: تارنا فردوسی شاهنامه
