شاعران و هنرمندانی که پاتوقشان کافه نادری بود

به گزارش خبرگزاری شعر ایران - تارنا : دیرینگی کافه نادری به زمان پهلوی اول برمی‌گردد؛ ساخت این اثر نیز در همین دوره بوده و در نهایت مهرماه ۱۳۸۲ به ثبت ملی رسیده است.

کافه نادری، واقع در خیابان جمهوری (نادری قدیم) است که در سال ۱۳۰۶ توسط مهاجر ارمنی «خاچیک مادیکیانس» که قناد بود دایر شد و کافه بعدها توسط پسر و نوه‌اش اداره شد.از آنجا که کشور ایران با تحول عظیمی به نام مدرنیسم روبرو بود دیدارهای دوستانه دیگر به سبک و سیاق گذشته، در خانه‌ها باب نبود. دوستان همدیگر را در کافه ملاقات می‌کردند و جالب اینکه هر یک دنگ خود را نیز حساب می‌کردند. بنابراین کافه نادری یکی از مکان های رفت‌ و آمد شاعران، نویسندگان، روشنفکران و رجال سیاسی فرهنگی و ادبی کشور بود.

دیوارهای این کافه و شماره میزهایی که به نام برخی شاعران رزرو است می‌تواند گواه این مطلب باشد. دیوارهایی که مزین به عکس‌های تاریخی از هتل و کافه نادری است و بر روی آن عكس‌هایی نصب شده از بزرگانی مانند: صادق هدایت، نصرت رحمانی، هوشنگ ابتهاج، اخوان ثالث ، جلال آل احمد، بزرگ علوی، صادق چوبك، رضا براهنی، احمد شاملو، نیما یوشیج، ابراهیم گلستان،  فروغ فرخزاد، خسرو گلسرخی، سهراب سپهری، فریدون مشیری ، شهریار و... به چشم می‌خورد. با این توصیف باید در فضای ساده و قدیمی کافه نادری سفر کرد سفر از خود به گذشته‌‌ای دور با خاطرات تلخ و شیرین شاعران و هنرمندانی که در فضای آن نشسته اند‌ و قلم فرسایی کرده‌اند و گفت و شنودها داشته‌اند.

برای رفتن به کافه نادری که بیش از نود سال از عمرش می‌گذرد لازم به درشکه سواری نیست اکنون با مترو و پیاده شدن در ایستگاه میدان فردوسی تنها با چند قدم دیگر می‌توانیم در فضای کافه نادری قرار بگیریم. گفتنی است از آنجا که در زمان گذشته به قولی به خاطر پاتوق هنرمندان بودن نان شهرتش را می‌خورد نادری شاید دیگر نادره زمان حال نباشد و برای نسل جدید فقط تجربه دولاپهنا شدن صورت‌حساب و یک عکس اینستاگرامی را به همراه داشته باشد.

کافه نادری شاید نماد همه آن بناهایی است که دیگر چیزی از آنها باقی نمانده است‌

در ادامه شاخص‌ترین روشنفکران که در کافه ها مانند کافه نادری و ..‌. به مباحثه ادبی و مجادله سیاسی و گفتگو‌هایی از جنس هنر و موسیقی می‌پرداختند اشاره می‌کنیم.

صادق هدایت: (۲۸ بهمن ۱۲۸۱ – ۱۹ فروردین ۱۳۳۰) نویسنده، مترجم، روشنفکر و از  پیشگامان داستان‌نویسی نوین ایران بود. 

سید مجتبی آقابزرگ علوی: (زاده ۱۳ بهمن ۱۲۸۳، تهران – درگذشته ۲۸ بهمن ۱۳۷۵ برلین)

شهرت‌یافته به بزرگ علوی نویسنده واقع‌گرا، سیاست‌مدار چپ‌گرا، روزنامه‌نگار نوگرا و استاد زبان فارسی بود.

مجتبی مینُویِ طهرانی: (۱۹ بهمن ۱۲۸۱، تهران – ۷ بهمن ۱۳۵۵، تهران) ادیب، نویسنده، مصحح، مورخ و مترجم نیز بود.

مسعود فرزاد: (زادهٔ ۱۲۸۵ در سنندج – درگذشتهٔ ۱۳۶۰ در لندن) نویسنده، مترجم و شاعری با استعداد بود. او خویشاوند فکری هدایت بود.

علی اسفندیاری: مشهور به نیما یوشیج (۲۱ آبان ۱۲۷۶ – ۱۳ دی ۱۳۳۸) شاعر و بنیان‌گذار شعر نو وی ملقب به «پدر شعر نو فارسی» است

پرویز ناتِل خانلَری: (۲۹ اسفند ۱۲۹۲-۱ شهریور ۱۳۶۹) شاعر، نویسنده ، سیاست‌مدار، زبان‌شناس و ادیب بود.

صادق چوبک زاده: مشهور به صادق چوبک (تیر ۱۲۹۵ بوشهر تیر ۱۳۷۷برکلی) نویسنده ای قدر، او به همراه صادق هدایت از پیشگامان داستان نویسی مدرن ایران است. 

سید جلال‌الدین سادات آل احمد: جلال آل احمد (۱۱ آذر ۱۳۰۲ – ۱۸ شهریور ۱۳۴۸) نویسنده، منتقد ادبی و مترجم و روشنفکر سوسیالیست وی همسر سیمین دانشور بود.

سیمین دانشور: (۸ اردیبهشت ۱۳۰۰ – ۱۸ اسفند ۱۳۹۰) نویسنده، مترجم و اولین زن ایرانی بود که به صورتی حرفه‌ای در زبان فارسی داستان نوشت.

مهدی اخوان ثالث:  (۱۰ اسفند ۱۳۰۷ – ۴ شهریور ۱۳۶۹)، شاعر، ادیب و موسیقی‌پژوه، نام و تخلص وی در اشعارش م. امید بود.

احمد شاملو: (۲۱ آذر ۱۳۰۴ – ۲ مرداد ۱۳۷۹) متخلص به الف. بامداد. شاعر، فیلم‌ساز، روزنامه‌نگار و پژوهشگر بود.

سیاوش کَسرائی:  (۵ اسفند ۱۳۰۵ – ۱۹ بهمن ۱۳۷۴) شاعر و عضو کانون نویسندگان ایران و از فعالان سیاسی چپ‌گرا بود. وی دانش‌آموخته دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران و از بنیان‌گذاران انجمن ادبی شمع سوخته بود. 

امیر هوشنگ ابتهاج: (زادهٔ ۶ اسفند ۱۳۰۶) متخلص به سایه شاعر و پژوهشگر محبوبی است که پایه‌گذار برنامه موسیقایی گلچین هفته بود.

نصرت رحمانی: (زاده ۱۰ اسفند ۱۳۰۸ در تهران - درگذشته ۲۷ خرداد ۱۳۷۹ در رشت، داستان نویس و از شاعران نوگرا بود.

رضا براهنی: (۲۱ آذر ۱۳۱۴ – ۵ فروردین ۱۴۰۱) شاعر، نویسنده و منتقد ادبی و فعال سیاسی اهل ایران بود او عضو هیئت مؤسس کانون نویسندگان ایران و همچنین رئیس انجمن قلم کانادا بود.

سید ابراهیم تقوی شیرازی: مشهور به ابراهیم گلستان (زاده ۲۶ مهر ۱۳۰۱)، کارگردان، داستان‌نویس، مترجم، روزنامه‌نگار و عکاس ایرانی و شریک عاطفی فروغ فرخزاد بود.

در این خصوص گفت‌وگو با ابراهیم گلستان؛ شماره ۲۵ ماهنامه آفتاب – خرداد و تیر ۱۳۹۴ را بخوانید. 

فروغ فرخزاد: (۸ دی ۱۳۱۳ – ۲۴ بهمن ۱۳۴۵) شاعر زن برجسته و مشهور او مستندساز نیز بود. که در همین راستا با ابراهیم گلستان همکاری داشت.

مهدی سهیلی: (زاده ۷ تیر ۱۳۰۳ - درگذشت ۱۸ مرداد ۱۳۶۶) شاعر و نویسنده و نمایش‌نامه‌نویس بود. از فعالیت های او اجرا در برنامه رادیو ایران بود.

حسین منزوی: (زاده ۱ مهر ۱۳۲۵ زنجان - درگذشته ۱۶ اردیبهشت ۱۳۸۳ تهران ) او بیشتر به‌عنوان شاعری غزل‌سرا شناخته شده‌است شعر او برگزیده اولین دوره جشنواره بین‌المللی شعر فجر بود.

خسرو گلسرخی: (زاده ٢ بهمن ۱۳۲۲ در شهر رشت و در بامداد ۲۹ بهمن ۱۳۵۲ تیرباران شد)

 نویسنده، شاعر و روزنامه‌نگار رومانتیک و چپ‌گرا بود.

احمد فردید ، آندره سورگین،غلامحسین مین باشیان،حسن قائمیان،شاهین سرکیسیان،ابوالقاسم‌ انجوی شیرازی، عبدالحسین بیات،محمد پروین گناباری،عبدالحسین نوشین، خانم لرتا هایراپتیان،

 بهمن دولتشاهی،اکبر هوشیار، حسن انصاری،دکتر تقی رضوی‌، رضا جرجانی،دکتر حسین شهیدنورایی،دکتر مظفر بقائی،رحمت الهی، عمادسالک، دکتر روحبخش، پرویز داریوش،علی زهری،حسن محشون، ‌محمد علی حکمت، محمد شهیدنورایی، دکتر محسن هشترودی، یزدانبخش قهرمان، محمد حسین جلیلی،سید صادق گوهرین،مصطفی فرزانه، مهندس مرتضی کیوان، پوراندخت سلطانی،فریدون رهنما،مصطفی فرزانه، هژیر داریوش، سیروس ذکاء،

 و چندتن دیگر...

اتمام خبر /