نخستین خبرگزاری شعر و تـرانه ایـران
انقلاب‌ها همیشه با حضور مردم و با گفتن شعارهایی که مانند سلاح همراه داشتند اتفاق افتاده است
به گزارش خبرگزاری شعر ایران - تارنا: شعار برابر پارسی: «آرنگ، بانگ» است و مترادف «نشانه»، «علامت»و «آرمان» می‌باشد. در لغت به معنای اسم رمز و کلمه عبور است اما در اصطلاح به معنای انتقال مفاهیم به زبان ساده توسط گروه یا صنفی خاص است. به زبان دیگر، شعار به معنی جملات آهنگینی است که برای بیان نظرهای جمعی (سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، هنری، پزشکی، آشپزی) به وسیله جمع یا گروهی یا صنفی بیان می‌گردد. و گاهی همان معنی رجز خوانی در جنگ تلقی می‌شود.
بر اساس ثبت مورخان تاریخ وقوع انقلاب پنجاه و هفت از ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ شروع شد و رفته رفته شعارهایی، با الهام از روضه‌خوانی‌ها در مراسم عزاداری سیدالشهدا سروده شد. این شعارهای انقلابی و اعتراضی به سرعت در بین مردم اشاعه گرفت. به صورتی که حتی در و دیوارها دفتر مشق انقلابیان شد؛ همه مردم چه در شهرها و یا روستاها از این نوشته‌ها تاثیر می‌گرفتند. سوال این جاست که این نوشته‌ها را چه کسانی می‌گفتند، بیشترین نظرات در این مورد بر پایه این است که شعارها بر اساس مطالبات مردمی گفته یا سروده شده است این گفته های موزون که به عنوان شعار شناخته و و حتی در اسناد رسمی ثبت و ضبط شده‌اند به دسته‌های مختلف تقسیم می‌شوند گاه ضد استبداد و همسو با آرمان‌های اسلامی گاه برای یادآوری خون‌های ریخته شده در راه این آرمان‌ها و حمایت از رهبر جریان انقلابی است. با نگاه ادبی به این شعارها در می‌یابیم که استفاده از قواعد شعر و کاربرد آرایه‌های ادبی تشبیه، تضاد، واج آرایی و جناس، سعی در زیباتر شدن شعارها و با رعایت وزن و کاربرد قافیه سعی در حفظ موسیقیایی درونی و کناری شعارها شده‌اند.
«باز هم بگو نواره، نوار که پا ندارن»
«برادر ارتشی، چرا برادرکشی»
«ارتش تو بی‌گناهی، آلت دست شاهی»
گاه شعارها از آرایه اغراق بهره‌مند بودند:
«اگر آقا دیر بیاد، مسلسل‌ها بیرون می‌یاد»
«وای به روزی که مسلح شویم»
از این شعارها در می‌یابیم که مردم با دست خالی اغراق می‌کردند و برای اینکه زهر این اغراق گرفته بشود می‌گفتند:
«مشت گره کرده ما ... روزی مسلسل می‌شود»
گاه شعاری را با جناس تام درست می‌کردند:
«پسر رضا، پدر رضا، ۳۵ میلیون نارضا»
گویا ناهارخوران از قدیم مد بوده است:
«ما بچه‌ها شعار میدیم: شاه بمیره ناهار میدیم»
و گاه شعارها جنبه تکه‌پرانی داشتند:
«زن‌ها به ما پیوستند، بی‌غیرت‌ها نشستند»
«مردم چرا نشستین؟... نکنه که شاه‌پرستین»
و گاه از عیوب قافیه و یا قافیه‌های بامزه استفاده می‌کردند:
«ما شیر و موز نمی‌خوایم ما شاه دزد نمی‌خوایم»
و یا با تاسی از آیه‌های قرآن یکصدا فریاد می‌زدند:
«نصرمن اله و فتح قریب... مرگ بر این سلطنت پر فریب»
«نصر من اله و فتح قریب... چشماتو واکن ندهندت فریب»
بحث شعار نویسی و شعار انقلابی بعد تبدیل به یک هنر و جریان ادبی در دهه بعد انقلاب شد.
اتمام خبر /
برچسب ها: خبرگزاری شعر تارنا اخبار شعر زهره رضوانی سایت شعر شعر انقلابی شعار انقلابی شعر اعتراضی