هم‌قافیه با رفراندوم

به گزارش خبرگزاری شعر ایران - تارنا: در تعریفی ساده آمده است کلماتی که در انتهای مصرع‌ها می‌آیند و حروف آخرشان یکی‌ست‌ را قافیه می‌گویند که در فارسی «پساوند» نام دارد. همین تعریف ساده نکته‌ها و شرط‌های زیادی را به همراه دارد اولین نکته اینکه کلمات آخر مصرع عینا‌ تکرار نشده باشند.

برای تعاریف بعدی در مورد قافیه باید شناخت کافی از صامت‌ها و مصوت‌ها داشته باشیم و بعد از آن برای ساختن قافیه خوب است که هجا و تعریف آن و بعد هجاهای قافیه را بشناسیم.

پس برای کاربرد بهتر قافیه سه شناخت را در پیش رو داریم:

یک: صامت‌ها و مصوت‌ها، دو: تعریف هجا و سوم هم شناخت هجای‌قافیه است

آنچه همه ما می‌دانیم صامت‌‌ها و مصوت هاست که درباره آن می‌دانیم که مصوت‌ها 

شامل مصوت کوتاه.« اَ  اِ  اُ»

مثل «اَنار اِشاره اُتاق» و مصوت بلند « آ ای او»

مثل «آه ایران او»

صامت‌ها‌ همانطور که از نامشان مشخص است بی صدا و ساکن هستند و باید گفت همه حروف غیر این شش تا حرف صدا دار که در بالا اشاره کردیم را شامل می‌شود.

بعد از یادآوری هجاها در تعریف هجا 

که به بخش کردن ابتدایی بر می‌گردد

باید گفت وقتی کلمه‌ای را ساده یعنی مانند بخش کردن دوره ابتدایی بخش می‌کنیم به هر بخش یک هجا می‌گوییم. مثل «رفراندوم» که با بخش کردن « رف ران دوم» می‌شود.

با همین تعریف ساده به سراغ تعریف هجای قافیه می‌رویم:

آخرین هجای کلمه‌هایی که باهم قافیه می‌شوند را هجا قافیه می‌گوییم و ما با همان روش بخش بخش کردن یا تقطیع آن را در می‌یابیم.

با تشخیص هجا قافیه می‌توانیم به راحتی کلمات هم‌قافیه را پیدا کنیم و در شعر خود به کار ببریم  در ادامه این تشخیص هر چیزی که به قافیه ما وصل شده است که اسمش را اِلحاقی می‌گوییم کنار می‌گذاریم و بعد از تقطیع هجا قافیه معلوم می‌شود به طور مثال وقتی واژگان قافیه ما «رفراندوم» و «باتوم» است.

آخرین حرف اصلی آنها که در هر دو یکی است «م» است. اگر مثلا همین دو کلمه رفراندوم‌ها و باتوم‌ها بود باز برای ما پیدا کردن قافیه سخت نیست

هر چه به کلمه قافیه ما اضافه می‌شود را بر می‌داریم و به راحتی قافیه و حرف آخر که شبیه هم است و به آن «روی» می‌گوییم را متوجه می‌شویم.

در ساختن قافیه همین بس که باید مراقب باشیم قافیه را نبازیم.

اتمام خبر /