حضور شاعران نامی بر پرده سینمای ایران

به گزارش خبرگزاری شعر ایران-تارنا: از زمان ورود صنعت جادویی سینما به ایران افراد و اشخاص بسیاری از طبقات مختلف جامعه با شغل ها و هنرهای متفاوت برای رشد و بالندگی آن به این صنعت وارد شدند. منظور از افراد مختلف تنها اشخاصی که به طور ویژه در این حرفه تحصیل کردند و پایه زندگی و کار خود را با هنر هفتم گره زده باشند، شامل نمی شود. از خود شخص شاه قاجار تا دکتر داروساز و مهندس بگیر تا ورزشکاران گوناگون از تشک کشتی یا زمین فوتبال، خواننده، و یا حتی معتاد حقیقی که پس از ترک و بهبودی نقشی در ساخت یک فیلم داشته اند و می توان با قاطعیت گفت در جاهایی تا اندازه ای برابر و حتی تأثیرگذارتر از افراد متخصص در این زمینه بودند و هستند.

در میان این افراد شاعران و اهالی ادب نیز که از نظر منطقی به سینما نزدیک تر هستند، در جایگاه بازیگر،فیلمنامه نویس و کارگردان و ایده پرداز در دهه های مختلف عمرسینمای ایران به فعالیت پرداختند و استعداد خود را محک زدند. در این مقاله به هنرپیشگی شاعران معاصر نامی که آثار آن ها در شعر و ترانه سرایی مهم و اثرگذار بوده اشاره می شود. این شاعران آنقدر در زمینه شعر شهرت پیدا کردند که فعالیت سینمایی آن ها کمتر به چشم آمده است.

احمدشاملو شاعر نوپرداز نخستین بار در فیلم (فرار از حقیقت) محصول 1345 به کارگردانی ناصرملک مطیعی در نقش یک وکیل دادگستری به ایفای نقش پرداخت. گفتنی است نویسندگی فیلمنامه فرار از حقیقت نیز اثر بامداد است.

شهیار قنبری شاعروترانه سرای اثرگذار نخستین بار در کودکی در فیلم (چهره آشنا) در سال 1332 در کنار پدر خود حمید قنبری دوبلور به ایفای نقش پرداخت. تجربه بعدی بازیگری شهیار قنبری در سال 1354 در فیلم کمدی اجتماعی خوش ساخت و رنگی (خانه خراب) به کارگردانی نصرت کریمی رقم خورد. نخستین تجربه کارگردانی شهیار قنبری در سال 1355 با ساخت فیلمی در راستای موج نوی سینمای ایران با عنوان (شام آخر) صورت گرفت. در واقع فیلمی با نام شام آخر خیلی پیشتر ازفیلم همنام شام آخر1380 به کارگردانی فریدون جیرانی در دهه پنجاه خورشیدی ساخته شد. شهیار قنبری که خود در نماهایی کوتاه از فیلم حضور دارد، این فیلم را با انتخاب بازیگران برجسته ای چون : پرویز فنی زاده، نوری کسرایی، محمدعلی کشاورز و ایرن نویسندگی و کارگردانی کرده است.

محمدعلی سپانلو شاعر،نویسنده،مترجم و منتقد ادبی برنده جایزه شعرماکس ژاکوب فرانسه نخستین تجربه بازیگری خود را در سال 1349در اولین اثر سینمایی موج نوی استاد ناصرتقوایی با عنوان (آرامش در حضور دیگران) رقم زد. ناصرتقوایی در فیلم مهم آرامش درحضور دیگران به غیر از سپانلو از شاعران مهم دیگری چون منوچهرآتشی و پرتونوری علا در گروه بازیگران خود بهره گرفت و این اثر را در تاریخ سینمای ایران به فیلمی پر از بازیگران شاعر تبدیل کرد. سپانلو سپس در سال 1351 در فیلم تاریخی و خوش ساخت (ستارخان) اثر علی حاتمی به ایفای نقش پرداخت. محمدرضا اعلامی برای ساخت فیلم (شناسایی) درسال 1366سپانلو را برای بازی در نقش اول شخصیت فیلم خود(کاراکتر جمشید طهماسبی) انتخاب کرد. سپانلو در این فیلم با پروانه معصومی همبازی بود. آخرین کار سینمایی سپانلو در آغاز دهه هشتاد با بازی در فیلم (رخساره) در کنار میترا حجار و شهاب حسینی صورت گرفت.

منصورکوشان شاعر،نویسنده و روزنامه نگار برنده جایزه آزادی بیان اوسیتزکی برای اولین بار درسال 1353دریکی از مهمترین آثار تاریخ سینمای ایران (شازده احتجاب) به کارگردانی بهمن فرمان آرا بازیگری را تجربه کرد.

محمد صالح علا شاعر،ترانه سرا،مجری و بازیگر فعالیت سینمایی خود را با بازی در فیلم (تیغ و ابریشم) به کارگردانی مسعود کیمیایی در سال 1364 آغاز کرد و پس از آن تا اواخر دهه هفتاد در یازده فیلم دیگر به عنوان بازیگر به ایفای نقش پرداخت.

اتمام خبر/