به گزارش
تارنا- محمود معتقدی با بیان این‌که در سطرهای پایانی مانند شعرهای دیگر می‌توان پیام و ضربه نهایی شعر را اعلام کرد، گفت: در این دو مجموعه بیشتر کوتاه‌نویسی و پایان‌بندی‌ای را که می‌تواند پیام نهایی شاعر را برساند مدنظر داشتم. به طور کلی فضاهایی که تجربه می‌کنم فضاهایی است که در آن روزهای هفته، طبیعت‌گرایی، واقع‌گرایی و نوستالژی کودکی وجود دارد. دستمایه اصلی من رسیدن به فضایی کاملا عاطفی و طبیعت‌گرایانه است. چشم‌اندازی که می‌توانم پیام‌های خودم را به عنوان یک شاعر به مخاطبم برسانم و آن‌چه را در فضای اجتماعی‌مان می‌گذرد در لابه لای پیام‌های شاعرانه مطرح کنم.
او سپس شعری از مجموعه «روزی از روزهای جهان» را خواند: هیچ‌وقت مشت گره‌کرده‌ای با خود نداشته‌ام گاهی سیب سرخی مهمان دست‌هایم شد کجای این فنجان پر از خالی راه صدایت را نمی‌بینیم ای خاطره‌های سبز کمک کنید این شاعر سپس اظهار کرد: سعی کردم در شعرهایم حس موسیقایی زبان را هم رعایت کنم. در واقع توانسته‌ام فضای عاطفی را با بخشی از دانستگی‌ها در هم بیامیزم و یک فضای شاعرانه را به مخاطبم پیشنهاد کنم. او درباره این‌که چرا سراغ شعر کوتاه رفته است، گفت: شعر کوتاه ضرورتی است که با توجه به فضای فرار و فرصت‌های کم به وجود آمده است،
در فضای شعر امروز شعرهای بلند و مناسبتی چندان محلی ندارد. زمانی که در فضای مجازی شعر می‌گذاریم، شعرهای کوتاه طالب بیشتری دارد. همچنین شاعر در شعر کوتاه فضا و دنیای فشرده‌تری را تجربه می‌کند و مخاطب می‌تواند در چند سطر با پیام شاعرانه درگیر شود.معتقدی تأکید کرد: با توجه به کمبود فرصت‌ها و سرعتی که در کلیت فضا وجود دارد تجربه شعر کوتاه، تجربه بدی نیست که بتوانیم هم فشرده‌تر حرف بزنیم و هم این‌که در فضای کمتری بتوانیم با مخاطب ارتباط داشته باشیم. چون شعر کوتاه به شاعر خیلی کمک می‌کند که بتواند با مخاطب امروز ارتباط بیشتری برقرار کند و مخاطب خود را در جریان دانسته‌ها و فضای شاعرانگی خود قرار دهد.
