گزارش نخستین جشنواره شعر «پروانگی»

به گزارش خبرگزاری شعر ایران-تارنا:مراسم اختتامیه نخستین جشنواره شعر «پروانگی» شامگاه دوشنبه، چهاردهم مهر، در باغ کتاب تهران برگزار شد؛ رویدادی که با همت انجمن «ای‌بی» ایران، مرکز شعر، موسیقی و سرود صدا و سیما و معاونت حقوقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شکل گرفت. هدف جشنواره، جلب توجه عمومی و جلب حمایت از جامعه بیماران پروانه‌ای از طریق زبان شعر بود. در این مراسم، مدیرعامل خانه «ای‌بی ایران» با اشاره به دشواری‌ها گفت که آنها نه تنها تحریم‌های خارجی، بلکه تحریم‌های داخلی را نیز تجربه می‌کنند — و تأکید کرد که مسئولیت خانه «ای‌بی» آن است که راه‌هایی برای دور زدن این موانع بیابند. او بیماران را نسبت به تأمین پانسمان‌ها و داروها دلگرم کرد. در کنار آن، شاعران و شرکت‌کنندگان داخلی و خارجی در بخش شعر فارسی، عربی، اردو، ترکی و انگلیسی حضور داشتند و آثارشان به دبیرخانه ارسال شد. فضا، آمیخته با رنج و زیبایی بود؛ جایی که زخم‌ها در واژه‌ها جلوه یافتند.

علیرضا قزوه، دبیر جشنواره، در آغاز مراسم اظهار کرد که دبیری این جشنواره را نه صرفاً به عنوان یک مسئولیت، بلکه به عنوان یک افتخار می‌داند؛ چرا که در آن از کسانی تجلیل می‌شود که با دشواری زیسته‌اند و با زبان شعر سخن گفته‌اند. او خاطرنشان کرد که در شرایطی دشوار، خانه «ای‌بی» کاری سترگ کرده است؛ گروهی که پیشتر رها شده بودند، اکنون از پوشش و حمایت بهره‌مند شده‌اند. با وجود تحریم‌ها و محدودیت‌ها، هر ماه تجهیزات پزشکی و داروها به دست بیماران می‌رسد، بی‌آنکه تکیه‌ی چندانی بر بودجه‌های دولتی شود. قزوه همچنین اعلام کرد که اثرهای رسیده به جشنواره قوی و پرشور بوده‌اند و تصمیم بر انتشار کتاب مجموعه آثار گرفته شده است. او افزود که آثار از هشت کشور به دبیرخانه ارسال شده و فضای بین‌المللی برای شنیدن صدای بیماران فراهم شده است. در ادامه، بخشی از شعر خود را برای بیماران پروانه‌ای خواند؛ شعری آمیخته با شجاعت و امید.

حجت‌الاسلام‌ سیدحمیدرضا هاشمی گلپایگانی، مؤسس و مدیرعامل خانه «ای‌بی ایران»، در سخنانی به رویکرد خانه نسبت به تحریم‌ها پرداخت؛ او گفت که در دوران دشوار، تلاش شد که هیچ بیماری کوچک‌ترین کمبودی احساس نکند. با استناد به فرمایش رهبر انقلاب درباره نباید جز رنج مریض‌داری، رنج دیگری بر خانواده‌ها تحمیل شود، او بر تحقق این فرمایش تأکید کرد. او یادآور شد که خانه «ای‌بی» یک سازمان مردم‌نهاد است و با این رویکرد، نباید مانعی را در مسیر خدمت احساس کند. او باز هم بیماران را آرام کرد و گفت که نگرانی برای دارو و پانسمان نباید داشته باشند، چرا که وظیفه‌ی خانه است که این مایحتاج حیاتی را تأمین کند. همچنین، تشویق به فعالیت ادبی و هنری بیماران را یکی دیگر از محورهای خانه معرفی کرد. بدین ترتیب، شعر و هنر به عنوان ابزاری برای بروز درد، امید و هویت در کنار درمان فیزیکی معنی پیدا کرد.

در ادامه برنامه، شاعران و بیماران پروانه‌ای به اجرای شعر پرداختند. زهرا پرویزی، یکی از بیماران، بیان کرد که هنر وقتی در خدمت آگاهی باشد، می‌تواند هم شفابخش و هم بیدارکننده باشد؛ او گفت که شعر می‌تواند رنج خاموش را به روایت قابل لمس بدل کند. محمدمهدی پرویزی، پزشک و بیمار پروانه‌ای، اشاره کرد که پروانه‌ها بیش از پرواز خواهان دنیایی هستند که بال‌شان شکسته نشود؛ تحریم‌ها نباید حامل پیام محدودیت باشند. همچنین، شاعران داخلی و خارجی—از سوریه، ترکیه، هند، افغانستان و دیگر کشورها—در این مراسم حضور داشتند و آثاری خواندند که گویای تجربه مشترک درد، امید و مقاومت بودند. این تنوع جغرافیایی، نشانگر آن بود که رنج بیماری و امید به بهبود، مرز نمی‌شناسد. در این فضا، شعر به پُل ارتباط بدل شد؛ پیامی از دل به دل.

شاعران برگزیده نخستین جشنواره شعر پروانگی میثم داودی، رضا نیکوکار، نجمه پورملکی، محمد زارعی، منیره سادات هاشمی، معصومه صاحبی، زهرا شعبانی، فائزه زرافشان، حسین دهرویه، سید حسین ابراهیمی، مصطفی توفیقی، محسن کلهر، اسماعیل نمازیان، عماد الکثیری الغراوی، طیبه عباسی، هیلانه عطاء الله (از سوریه)، فاطمه آزادی‌منش (از سوریه)، سیده شریعت رضوی(از علیگر، هند)، فاطمه بتول سایوز(از ترکیه) و سیده کبری حسینی بلخی (از افغانستان) بودند. همچنین از رقیه صباحت رضوی (از هند)، میترا ملک‌محمدی، سید محمد رضا موسوی صابری(از هند)، اصغر مسعودی(رئیس خانه فرهنگ جمهوری اسلامی ایران در لاهور) و سید تصور مهدی (از هند) به عنوان شاعران تقدیری، تقدیر شد. تقدیر از برگزیدگان بخش «شاعران پروانه‌ای» زهرا پرویزی، زهرا موذنی، دانیال افتخاری و محمدرضا دانشی پایان‌بخش این مراسم بود.

اتمام خبر/