طغیان احساس در قلم مالک البطلی شعرهایش را تبدیل به جنون واره ای از کلمات میکند

به گزارش خبرگزاری شعر ایران _تارنا: شاعر و نویسنده و روزنامه نگار و عکاس عراقی اهل بصره است. وی در زمینه اشعار مردمی که در عربی به عنوان "شعر شعبی" معروف است تجارب بسیاری دارد و از این نظر نام آشنایی است. 

مالک البطلی همچنین در نگارش شعر فصیح و به زبان معیار نیز دستی دارد و در کنار آن مقالات ادبی بسیاری نیز نوشته و در روزنامه‌ها و مجلات عربی و غیرعربی به چاپ رسانده است. از جمله او می توان به مجموعه شعر "زنده بی رزق روزی" اشاره کرد که در اروپا در دست چاپ می باشد.

شمیلاشهرابی

با مطالعه اشعار شاعر جوان عراقی مالک البطلی طوفانی از احساسات درون خواننده جریان می گیرد .جالب است که خوانده سطر به سطر با شاعر همزاد پنداری دارد و گاه حتی می تواند روح کلمات جانکاه را لمس کند. اشعار مالک البطلی فراز و فرود های احساسی دارد که می توان آن را به دوران شعر رمانتیسم ارجاع داد و‌گاه شاعر خطر کرد و گریزی به شعر رئال نیز می زند.

طغیان احساس در قلم این شاعر در بعضی از شعر ها تبدیل به جنون واره ی از کلمات می شود که خواننده را تا مرز دیوانگی پیش می برد و یک دفعه تمام ان جنونی شاعری فروکش می کند.این موضوع می تواند آگاه و با تفکر انجام شود که  شاعر هدفمند بخواهد خواننده را در جریان خوانش شعر با چالش رو به رو کند،در واقع می توان گفت« مالک البطلی» توانی کشیدن مخاطب به سمت و سوی که خود می خواهد را کاملا تعمدی و فکرشده دارد.

اما  گاه در اشعار ایشان نشان از افت شدید احساس و رشد منطق دیده می شود.در آن شعر های که شاعر از موضوع عاطفی فاصله گرفته و به موضوعات اجتماعی نزدیک می شود رد پای شعر رئال بیشتر دیده می شود.گویی منطق شاعر کاملا هدایت قلم را دردست گرفته است.

زبان شعر این شاعر عراقی زبان معیار است هرچند گاهی به زبان ارکائیک بر می گردد،اما کاملا  حساب شده  و دقیق می داند از کدام واژه در کجا استفاده کند که در جای خود بشیند و از نظر دیداری و شنیداری از شعر بیرون نمی زند.

اشعار این شاعر عراقی فرم و ساختار چارچوب مندی خاصی دارد که چه در نسخه اصلی و حتی در ترجمه بسیار زیبا می نشیند،در شعرهای وی رعایت اصوال عمودی و افقی در نوشتار کاملا رعایت می شود.

در برخی اشعار معنا و مفهوم درونی است و روایت پنهان تا سطرهای آخر که روایت به سطح شعر می آید و خود را نماین می کند ولی  در بعضی شعر ها روایت روی سطح است از بر زبانی تا در زبانی را داراست

در پایان باید اشاره کرد که با وجود جوانی و‌کم سن بودن  شاعر خوب عرب زبان عراقی از تسلط  بر شعر برخوردار است و شعر را کاملا بلد است ازهدف گزاری روی کارها و برنامه هایش مشخص است که برای دوره میانسالی اهداف بلند نظرانه و قاطعانه ای دارد.که قطع به یقین بدان خواهد رسید.

دوشعر از مالک البطلی:

بی اجازه 

روحم را از یاد بردم 

تا کف دستت برقصد 

چشمانت از چه این گونه زلال اند فاطمه؟

آیا از خنده من است؟

پس گناه این قلب شکسته ام چیست

که تو بی رحمانه میبینی له می شود

مانند دانه انگور

اینسان نباش که آبروی دلت را ببری اینسان نباش که دلت از شرم عرق بریزد 

من از خویش خسته‌ام برگرد 

 برگرد فرشته من 

و مرا به خود برگردان 

من درون خود نیستم 

از نخستین قطره اشکی که هنگام دیدار تو ریختم 

از خود گریخته ام 

و حالا بی پناه و آواره ام 

و هیچ چیز مرا به این غبار اندوه پیوند نمی‌دهد

 در آغوشم بگیر

مرا در خودت خط بزن 

و آنگاه که تاریکی سفر کرد

 بر سینه ام گریه کن

 مانند ابری بی قرار

 مرا از دوباره بساز 

 سپس در پیکر دیگری بریز

دور از این سرزمین سوخته!

میدوم با پاهایی از دود

به دنبال باریکه ای نور 

که مرا از از ظلمت روحم بیرون بکشد 

در این شهر تنها 

میدوم 

میدوم 

و پایم می لغزد 

تا هنگام صبح 

قلب سوخته ام را از سینه درآورده 

و با لبهایی تشنه خاموشش کنم

 مترجم اصغر علی کرمی.

اتمام یادداشت/