نخستین خبرگزاری شعر و تـرانه ایـران
خالق افیون و هذیان از جهان خود میگوید؛
به گزارش خبرگزاری شعر ایران-تارنا: پریوش گودرزی کارشناس علوم اجتماعی از شاعران نو قلمی است که در یک دهه ی اخیر به صورت حرفه ای در دنیای شعر قلم میزند از او تا بحال دوکتاب غزل با نام های افیون و هذیان به همت انتشارات ناهونته به چاپ رسیده است.
پرویش گودرزی با حضور در ایستگاه رسانه ای تارنا در سی و پنجمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران حاضر شد و به توضیح جهان ادبی خود پرداخت:
اگر به دنیا می آمدید باز هم شاعر می شدید؟
این سوال بستگی به آب و گلی دارد که با آن سرشته میشدم در تناسخی دیگر و یا آفرینشی دیگر اگر قرار باشد به دنیا بیایم اگر این دل و درون واحساس را در جانم بریزند بالتاطبع باز شاعر میشوم.
از شاعر بودن احساس رضایت دارید؟
احساس رضایت داشتن یک فرایند است هنرمندانه ، فعال و پویا بنده صد درصد احساس رضایت از اینکه هستم (شاعر) ندارم و می کوشم توانایی خودم را در حیطه شعر بالا ببرم، رشد بدهم و این مهم باتوجه به علاقه ای که دارم مستلزم پشتکار مدام نیز می باشد، به عبارتی همیشه قلم به دست بودن و نوشتن و به تمامی جوانب یک شعر خوب و عالی واقف بودن میتونه رضایت نسبی را در شاعر بوجود بیاورد.
غزل های شما آرام هستند یا جنجالی وعصیان گر؟
همیشه سعی من بر این است که بیشتر اهل مضروف باشم تا ظرف، لذا به محتوا بیشتر توجه داشته باشم البته در قالب فرمی زیبا و قابل قبول و تلاش کردم با مضامین متفاوت عاشقانه، اجتماعی ،عصیانی هم شعر بنویسم گاهی کوششی و البته به جرات میتوانم بگم اشعار عاشقانه ام بیشتر جوششی هستند گاهی در مدح و ستایش عشق گاهی هم در ذم و نکوهش عشق
برای رسیدن به قله ای که در شعرب رای خود متصور هستید چه برنامه ای دارید؟
اینکه بیشتر از پیش شعر بخونم ، به صورت مستمر بدون اینکه در نظر بگیرم آن شعر در چه زمانی و مکانی سروده شده و سعی کنم از انواع شعر و تکنیک های به کار رفته یاد بگیرم و فکر میکنم شاعر موفق کسی است که همیشه با کلمات بازی کند و به نوعی با کلمات سر و کله بزند و مهمتر اینکه از نقد نترسد.
افیون چیست ؟
عجیب این عاشقی مانند افیون است
که هر جا لذتی باشد درون درد مدفون است
شاعر (سید تقی سیدی)
افیون در معنای خاص کلمه ماده آلکا لوئیدیست که در گیاه خشخاش یافت می‌شود و مغز را تحت تاثیر عادت قرار می‌دهد به عبارتی فکر میکنم در شعر به خصوص در غزل عشق همان افیونی ست که بشر بدون آن جوهره ای ندارد با این تفاوت که افیون عشق جایگاهش درون قلب آدمی‌ست تا جایی که عقل را هم تحت تاثیر قرار می‌دهد و بنده غزلی دارم که بیان کننده این مضمون به شیوه قلم خودم است:
چیست این افیون و سرخوش تا کجاپر میزنم ؟
خوانده یا ناخوانده کوبه را به هر در میزنم ،
یا به من وا میکند در ، یا جوابم میکند
یا چنان دیوانه ای بر سیمِ آخر میزنم
میزنم هی بر دلم باید که انکارش کنی
خطبه را می خواند و سر را به منبر می زنم
شیوه ی چشمش پراز آشوب ومن بی اختیار
وایِ من کابین او ، دل را ، به آذر میزنم
بی مروّت دستِ من را خوانده میداند که من ،
رو به زانوی غمش جانانه چنبر میزنم
کاش جای دل درون سینه سنگی داشتم
مهر خاموشی به قلب مهر پرور می زنم
بر سر جنگی بلای آسمانی با دلم
با دل و جانم به قلبت، جمله لشکر میزنم
هذیان چیست وچه فرقی با افیون دارد؟
هذیان در شعر من پریشان گویی شاعریست که واقعیت رااز آنچه تصور می کند نمی تواند تشخیص بدهد
سوالات بیشماری که در ذهن شاعر است، شک و تردید چه چیز واقعیت است و چه چیز افسانه، آفرینش، هستی، جهان، مرگ، خداوند تعابیری هستند که گاهی شاعر برای وصف آنها دچار پریشان گویی شاعرانه می‌شود و گاهی بادیده شک به آنها نگاه می کند.
برچسب ها: خبرگزاری شعر تارنا شعر پریوش گودرزی کتاب هذیان کتاب افیون نشر ناهوته
