در نشست شعر دفاع مقدس مطرح شد؛-معیار ادبی ملاک خوبی برای شناختن شعر دفاع مقدس نیست-

اسماعیل امینی در نشست «شعری برای جنگ» گفت: شاعر با نگاهی انسانی به موضوع جنگ می‌نگرد و این‌گونه درآمیخته کردن مسائل سیاسی با حوزه هنر و شعر، موجب تقدسی می‌شود که مانع از پرداختن و صحبت درباره آن موضوع است.   نشست «شعری برای جنگ» با موضوع نقد و بررسی شعر دفاع مقدس، سوم مهر به مناسبت هفته دفاع مقدس با حضور شاعران و منتقدان ادبی، اسماعیل امینی، بهمن بنی‌هاشمی و پیمان صفردوست توسط کانون ادبی قاف در فرهنگسرای رسانه و شبکه های اجتماعی برگزار شد.   امینی در این نشست با اشاره به ویژگی حضور پررنگ مردم در جنگ به عنوان یکی از ویژگی های مهم و اصلی دفاع مقدس گفت: هر حادثه ای موجب می شود افراد درونیات خود را نشان دهند و شاعران نیز که شاهد اتفاق ها و رخدادهای جنگ بودند این حوادث را به زبان شعر و عاطفه روایت می کردند؛ البته روایتی که هم شامل جوانمردی ها، رشادت ها، ایثارگری ها و شجاعت ها بود و هم راوی تلخی ها، خیانت ها و ناجوانمردی ها، که در این زمینه می توان به شعرهای سلمان هراتی اشاره کرد.   این شاعر و استاد دانشگاه تاکید کرد: نمی توان از شعر که محصولی عاطفی است، انتظار روایتی تاریخی یا تحلیلی سیاسی و نظامی داشت و حد و حدود آن را براساس نظرهای خاصی تعریف کرد. شاعر با نگاهی انسانی به موضوع جنگ می نگرد و این گونه درآمیخته کردن مسائل سیاسی با حوزه هنر و شعر، موجب تقدسی می شود که مانع از پرداختن و صحبت درباره آن موضوع است.   امینی در بخش دیگر از صحبت های خود به نقد شعر دفاع مقدس پرداخت و گفت: شعر دفاع مقدس در روزگار جنگ آفریده شده است و نمی توان فقط با معیار ادبی آن را سنجید و ارزیابی کرد چرا که این گونه شعری، کارکردهای دیگری هم از جمله روحیه دادن و ایجاد شور و حماسه و مجاهدت، دلداری و تسلیت و نوید پیروزی داشته است. شعر دفاع مقدس واکنشی آنی بود که نمی شود از همه شعرهای آن انتظار شعری خلاقانه و قوی داشت گرچه شعرهای خلاقانه و خوبی همانند «شعری برای جنگ» قیصر امین‌پور هم داشته ایم.   بهمن بنی‌هاشمی هم در این نشست ادبی به بیان تعاریف و پیش فرض هایی در رابطه با شعر در دنیای معاصر پرداخت و اظهار کرد: یکی از مضامین شعر جنگ، مواجهه با مرگ است که این امر آنقدر حساس و عاطفی است که می تواند عواطف و احساس های بسیاری را در وجود فرد برانگیزد. در رخداد بزرگ هشت سال دفاع مقدس ما با حوادث ناگواری مواجه بودیم که در این موقعیت این مشبه ها هستند که در جواب عواطف برانگیخته‌شده برمی آیند و اشتغال به لفظ در این موقعیت نه موردپسند مخاطب و نه شاعر است.   او افزود: شعرها در زمان جنگ بیان مستقیم دارند و کمتر از استعاره ها استفاده می شود و شعرهایی سروده می شود که در آن‌ها بافت و موقعیت معنا پیدا می کنند. اما پس از جنگ وقتی موقعیت ها و بافت ها تغییر پیدا می کنند، کلمات و معنای آنها هم تغییر پیدا می کند. در حین جنگ کلمه‌ای همانند شهید معنا و تاثیرگذار دیگری دارد و این واژه پس از جنگ معنا و تاثیرگذاری دیگری دارد.     این منتقد تصریح کرد: از سوی دیگر تکرار زیاد برخی کلمات موجب کاهش صدق آن کلمه می شود و آن واژه از معنای اصلی تهی می شود که این اتفاق را هم در شعر دفاع مقدس شاهد بوده ایم.   پیمان صفردوست هم در نشست «شعری برای جنگ» اظهار کرد: جنگ و هشت سال دفاع مقدس در تاریخ ایران یک موضوع و مقوله خاص است که بعد از انقلاب و پیش از آنکه ریشه های فرهنگی آن به وجود آید، شروع می شود و در این شرایط، فرهنگ ها و خرده فرهنگ های جامعه تحت تاثیر جنگ قرار می گیرند و این خود به خود ادبیات خاصی را ایجاد می کند. بدون شک دور از ذهن نیست فضای هنرمندان هم تحت تاثیر ادبیات جنگ قرار بگیرد و بخشی از تربیت شاعران و بلوغ آنها در این دوره صورت می گیرد.   وی تاکید کرد: شعر دفاع مقدس ما نیز تفاوت ها و ویژگی های منحصربه فردی دارد که در این زمینه ها می‌توان آن را با ادبیات جنگ جهان مورد مقایسه قرار داد. دفاع مقدس به دلیل مدت زمان هشت‌ساله آن یک اتفاق نیست، بلکه این مدت زمان زیاد یک دوره و برهه از تاریخ این سرزمین را شکل داده است. دومین ویژگی این جنگ آن است که در منطقه ای صورت می گیرد که این اتفاق با اعتقادات مردم گره به گره است و بنابراین شعر دفاع مقدس با ریشه های اعتقادی و شعر آیینی پیوندی پیدا می کند که این پیوند، ادبیاتی تلفیقی و گونه جدیدی ارائه می دهد.   این شاعر و منقد افزود: علاوه بر این ما وارد جنگ با کشوری می شویم که هم‌دین و هم‌مذهب ما است و بیشترین مرز مشترک را با ما دارد و خاک سرزمین شان برای ما مقدس است. این شرایط تناقضی ایجاد می کند که باعث می شود حس دراماتیک و خیال انگیزی را در ذهن شاعر متبلور کند و بر همین اساس شاهد شعرهایی باشیم که فقط حماسی و دارای نگرش های تک‌بعدی نیستند.     صفردوست در ادامه در رابط با وضعیت شعر در زمان جنگ و پس از آن گفت: به نظر می رسد در زمان جنگ، احساسات بر شعرها تسلط بیشتری دارد و کمتر جنبه های فنی و کلاسیک را می توان در این شعرها را دید و پس از جنگ هنرمندی و ذوق شاعر بیشتر وجود دارد.   او گفت: شعر پس از جنگ، به گونه ای فرانقد و تقدس‌زایی شده است. شعر دفاع مقدس به سمت جشنواره ای شدن و سفارش های اداری رفته است و کمتر ذوق و نگرش شاعری وجود دارد.   امینی هم با تاکید براین موضوع گفت: این اتفاق را درهمه گونه های شعری شاهد هستیم و همه فقط می خواهند بگویند من هم در این زمینه شعری دارم در حالی که این وضعیت موجب شده شعرها بسیار شبیه هم شود و تجربه منحصر به فرد انسانی را در شعرها نداشته باشیم. البته در این زمینه مساله مهم این است که شعرهای تقلیدی و دست چندم به جای شعرهای دست اول قرار نگیرد که جلوگیری از این اتفاق وظیفه منتقدان ادبی است.   این شاعر در پایان اظهار کرد: یکی از دیگر آسیب ها در این حوزه، بی تفاوتی و چشم پوشی برخی شاعران از موضوع جنگ و دفاع مقدس است. جنگ و هشت سال دفاع مقدس بخشی از فرهنگ و زندگی این جامعه بوده است و من نمی توانم درک کنم که چگونه می شود برخی بخواهند از این موضوع که دارای جنبه های مهم انسانی است چشم پوشی کنند و چیزی درباره آن نگویند. در هیچ جای دنیای این گونه نیست که درباره بخشی از فرهنگ و زندگی جامعه خود حرفی نزنند و آن را نادیده بگیرند. اما متاسفانه این نگاه در برخی از جریان های روشنفکری مان وجود دارد.   کد خبر: 660