نشست چهارم کانون ادبی بهمن برگزار شد؛-نقد و بررسی دو مجموعه شعر مستقل در فرهنگسرای بهمن    -اختصاصی تارنا

  کانون ادبی بهمن در اقدامی جدید در خصوص نشست های تخصصی و ادبی خود به بررسی سیر تحول شاعران معاصر از اولین اثر آن ها تا به امروز می‌پردازد.   چهارمین نشست از سری نشست های این انجمن به دنیا غلامی و نقد کتاب «دو ر می فافافاش می کنم» و همچنین مرتضی پارسا سنجوری مولف کتاب «مثل خوارزمشاه نامردم...»  اختصاص داشت.   نشست \نگاهی به سیر تحول شعرهای مرتضی پارسا و دنیا غلامی با حضور شاعران و کارشناسانی چون سید احمد حسینی، حسین عبدالوند، عالی رضایی، نیما معماریان، کاوه قادریان، پویا جمشیدی، فرشید ذوالفقاری، مسعود میرقادری، مجتبی حدیدی، آیدا تبریزی، الهه کاشانی، ابوذر احمدی، سامی تحصیلداری، فرهاد آزمون و... با اجرا و کارشناسی حمیدرضا شکارسری در فرهنگسرای بهمن برگزار شد.   \حسین عبدالوند\ نخستین منتقد جلسه در ابتدا به نگاه آرمانی خود نسبت به غزل و به مقایسه آن با غزل امروز پرداخت و گفت: دوره خوبی را برای غزل پشت سر نمی گذاریم.   وی افزود: ما دو نوع غزل داریم که یکی دیده نمی‌شود و نوعی دیگر که در مجالس و کنگره ها و مکان های مختلف دیده می‌شود. ما یک تجربه شخصی و یک حافظه تاریخی داریم. به عنوان مثال داستان عطار در منطق الطیر و ادامه دار بودن ادبیات تا دوره ای که دوره نیما است که با مخالفت سنتی ها شکل گرفت.   عبدالوند اضافه کرد: نیما در اواخر عمر خود دوستی صمیمی با نام ابراهیم لاهه داشت که روزی از نیما پرسیده بود چرا جواب افرادی مثل خان علی و دیگران ندادی و هیچ وقت جوابیه ای ننوشتی؟ نیما گفت: این ها به اشتباه فکر می کردن من با غزل مشکل دارم در صورتی که اینگونه نبود. من با نگاهشان به غزل مشکل داشتم که بعدا دیدیم حسین منزوی سفارشات نیما در غزل را رعایت می کند.     وی همچنین گفت: بعد از نیما، هم تزریق نگاه استعاری به شعر تغییر کرد، هم ورود فردیت که با من شخصی و من اجتماعی که آقای شفیعی کدکنی که در موسیقی شعر استفاده کرده، اشتباه گرفته می شود. فردیت مقوله ای است که از مدرنیسم بیرون کشیده می شود. اینکه ما تحت تاثیر تجربیات شخصی قرار می گیریم و این تجربیات باعث می‌شود به سبک برسیم که همین باعث شده غزل های امروز را کنار هم قرار دهیم. نتوانیم تشخیص دهیم که از شاعران مختلف سروده شده است و دلیل عمده دیگرش هم رشد شهرنشینی در پرانتز گذاشتن یا همان کنار گذاشتن فرهنگ هاست.   عبدالوند در ادامه نیز گفت: دومین مسئله این است که در  کنایات و ضرب المثل هایی که استفاده می کنیم خود شاعر هم می‌تواند کنایه ساز باشد. یه سری کنایه ها و ضرب المثل های قدیمی استفاده می کنیم. بخش مو شکافانه و اندیشیدگی که از شعر کنار گذاشته می شود و به بخش زیبایی پرداخته می شود. زیبایی که به تسلسل میرسد. به همین دلیل است که ما غزل ماندگار یا غزل خوب نداریم.   \عبدالوند\ بعد از این توضیحات ضمن تبریک برای چاپ مجموعه «مثل خوارزمشاه نامردم» به این کتاب اشاره کرد و گفت بر خلاف مجموعه های قبلی، مجموعه ای یک دست است. ویژگی دیگری که این مجوعه را بهتر از دو مجموعه دیگر می‌دانم کیفیت بهتر آن است که در مجموعه های قبل حرکت رو به جلو و شاعر در این مجموعه هوشمندانه برخورد می کند.       این منتقد اضافه کرد: تنوع اوزانی از ویژگی های مثبت مجموعه است. بیشترین تنوع اوزان را در مولوی یا بیدل دهلوی می بینیم. به شخصه این مجوعه را رسما یک مجموعه خوب می دانم و غزل های خوبی دارد. به عنوان مثال غزل های 61 و 62 غزل های خوبی هستند به واسطه اینکه یک سری نگاه های هیجانی در بعضی غزل های این مجموعه می بینیم در این دو غزل نیست.   وی در نهایت در پاسخ به این پرسش که مجموعه مثل خوارزمشاه نامردم ... با توجه به مقدمه ای که گفته شد، انتظار از غزل امروز را بر آورده کرده یا خیر گفت: این مجموعه یک حرکت رو به جلو است چون شاعر نگاهی اعتراضی در مجموعه قبل شکل داد که این نگاه اعتراضی در این مجموعه نیز وجود دارد. اشعار طنز در مجموعه دوم \پارسا\ بیشتر از این مجموعه بوده است. درکل مجموعه قابل احترام و آبرومندی است.   پس از این بخش نوبت به نقد مجموعه شعر دنیا غلامی با عنوان «دو ر می فافا فاش می کنم» رسید و از سید احمد حسینی دعوت شد تا به عنوان منتقد پشت تریبون حاضر شود.       سید احمد حسنی به ویژگی های اشعار دنیا غلامی و کتابش اشاره کرد و گفت: در ابتدا عیب بزرگ شعر های خانم غلامی این است که همه شعرها رنجی بزرگ را دارا هستند که همه سطر ها به فعل ختم می شود. مرز باریکی بین شعر و نثر است. همچنین اشاره کرد که سعدی انسان آوانگاردی بوده و جلوتر از زمانه خودش حرکت می کرده است. در مقابل حافظ تفاوتی که داشت پیشی گرفتن از زبان بود. به همین دلیل لسان الغیب شد.   حسینی اضافه کرد: تناقض های زیادی در این مجموعه وجود دارد. از دنیای غلامی صحبت می کنید که پزشک است و می تواند درد های جامعه را ببیند درد هایی که دختران و پسران ما در کمترین سن با آن ها مواجه هستند. نگاه او به مسائل اینچنینی برای من، نگاه ارزشمندی است.     حسینی گفت: آسیبی که هم شعر امروز ما و هم بخش هایی از شعر دنیا غلامی را شامل می‌شود، وجود دیکتاتوری است که اجازه ورود مخاطب به متن را  نمی‌دهد.   وی در ادامه گفت: زمانی در روزگار گذشته، برای شاعر شدن باید یک نفر دوازده هزار بیت یا دو هزار غزل حفظ باشد تا شاعر به حساب آید. 95 درصد از شاعران ما مطالعه نداشتند. وقتی مجموعه‌ای را می خوانیم می فهمیم یک شاعر پس زمینه های ادبی، روانشناسی، فلسفی و در روزگار امروز جامعه شناختی لازم را دارد یا نه. مطالعه ادبی تنها مطالعه شعر خواندن نیست.     حسینی در نهایت با تعریف مفهوم شعر به بازی های زبانی درست و زیبای موجود در اشعار اشاره و برای دنیا غلامی و راه پیش رویش آرزوی موفقیت کرد.  این مراسم روز چهارشنبه 15 شهریور ماه در فرهنگسرای بهمن برگزار و با شعرخوانی حاضرین و گرفتن عکس های یادگاری به پایان رسید.   نشست بعدی این کانون، نشستی کارگاهی با بحث پیرامون ادبیات و مشارکت اعضای کانون بهمن همراه با تماشای یک فیلم سینمایی به صورت آزاد و رایگان در سینمای فرهنگسرای بهمن است. علاقمندان می‌توانند برای حضور در نشست های آتی کانون ادبی بهمن، روز های چهارشنبه از ساعت 17 به انتهای اتوبان نواب، میدان بهمن، فرهنگسرای بهمن، تالار مبارک مراجعه نمایند.   گفتنی است که ورود برای عموم آزاد و رایگان است.   کد خبر: 643 خبرنگار: پارسا محمدزاده