منجنیق و نرگس در دستان حسین صفا

مراسم رونمایی از دو اثر جدید حسین صفا در حوزه  و غزل با عنوان‌های «نرگس» و «منجنیق» ۱۰ اردیبهشت‌ماه با حضور هرمز علیپور، لیلا کردبچه، حامد ابراهیم‌پور و مجید معارف‌وند برگزار شد.  

در این مراسم هرمز علیپور در سخنانی گفت:‌ از سال‌های دهه ۴۰ تاکنون کمتر شاعری را دیده‌ایم که در حوزه غزل و شعر سپید شاعر خوبی باشد. علتش هم این است که پیش از نگاه دوباره به غزل و پیشنهادهای تازه‌ای که در نهضت خاموش غزل از سوی حسین منزوی ارائه شد، غزل‌سرایان شعر قرن‌ها قبل را تکرار می‌کردند.   این شاعر ادامه داد: ‌هر چیزی زمانی اشباع می‌شود و غزل کلاسیک نیز در آن روزگار به اشباع رسیده بود. شاعرانی غزل می‌گفتند که تفکرشان قرن هفتمی بود و در غزل‌ها، زندگی امروزی شاعر و مردم جای نداشت و عمده آثار شبیه یکدیگر بودند. به اعتقاد من هیچ شاعر متوسطی نمی‌تواند با مانیفست نوشتن ماندگار شود. شاعر واقعی بدون ابزارهای رسانه‌ای و ... خودش را نشان می‌دهد و اهل غوغاسالاری نیست.   علیپور با اشاره به ویژگی قلم حسین صفا گفت: اولین بار که با او و شعرش آشنا شدم، چنین افقی را که امروز در شعر به آن رسیده تصور نمی‌کردم. خصوصاً موفقیت او هم در غزل و هم در شعر سپید تحسین‌آمیز است. او غزل را می‌شناسد و توانسته به زبانی امروزی در شعرهایش برسد؛ طوری که انگار با مخاطب خود حرف می‌زند.   وی افزود: این نوع نظم، همانی است که مورد نظر نیما بود. بنابراین غزل یا سپید، تفاوتی ندارد؛ این شاعران‌اند که با هم متفاوت‌اند. فرزندکشی در شهر ما سابقه ۵۰ ساله دارد بنابراین شاعران جوان هیچ‌وقت منتظر نباشند که پیشکسوت‌ها و شاعران مطرح آن‌ها را مطرح و معرفی کنند.  

حامد ابراهیم‌پور، دیگر شاعر حاضر در این مراسم نیز با اشاره به مشکلاتی که غزل‌سرایان در دهه‌های اخیر با آن روبه‌رو بوده‌اند، گفت: ما در جلسات شعر از سوی شاگردان براهنی و رویایی تحقیر می‌شدیم و به ما می‌گفتند شعر می‌خوانید یا غزل؟ در همان دوره حسین منزوی کتاب‌هایش را در کیسه‌ای پلاستیکی می‌آورد در پارک اندیشه که فروش برود؛‌ در حالی که از بلندگوهای پارک، صدای شعرخوانی مریم حیدرزاده می‌آمد.  

این شاعر با بیان این‌که نسل غزل‌سرای آن دوره،‌ هم از غزل‌سرایان کلاسیک فحش شنید و هم از شاعران سپید، درباره حسین صفا و آثارش اظهار کرد: او پیش از ترانه، غزل می‌نوشت و من او را یک شاعر می‌دانم؛ نه ترانه‌سرا. تصاویر مختلف که از ناخودآگاه شاعر نشأت می‌گیرند، شعر او را به شعری سوررئال تبدیل کرده‌اند.   ابراهیم‌پور گفت: صفا را می‌توان یک شاعر ایماژیست (تصویرگرا) هم دانست. او زیاد فیلم می‌بیند و هنگام سرودن، دوربین را روی شانه‌اش می‌گذارد و تصاویری سوررئال در شعر می‌سازد. شعر حسین صفا، شعر پشت‌وانتی نیست؛ بلکه شعر کارگاهی است. باید شعر او را روی تخته سیاه نوشت و آن را درس داد.  

در ادامه این نشست، لیلا کردبچه عملکرد حسین صفا در عرصه شعر سپید را موفق خواند و گفت: وقتی کسی در غزل و ترانه موفق است و به سرودن شعر سپید رو می‌آورد، ما سپیدسرایان خوشحال می‌شویم چراکه می‌دانیم او به دلیل نبود توانایی در سرایش شعر موزون و مقفا سراغ شعر سپید نیامده و پشتوانه‌اش، تجربیات شعر کلاسیک است.     این شاعر افزود: مجموعه شعر «نرگس» نسبت به مجموعه شعر قبلی شاعر با نام «صدای راه‌پله می‌آید» چند سروگردن بالاتر است و شاید تجربیات او در غزل باعث این رشد و پیشرفت شده است. آن‌چنان‌که شعرهای سپید او با شعرهای سپید دیگر شاعران، متفاوت است.  

او سپس بیان کرد: صفا نشان داده که تسلیم راه‌های تثبیت‌شده و پرمخاطب نشده است. او راه خودش را رفته و طبیعی است که در این راه مخاطبان خاص خودش را داشته باشد. از این حیث مجموعه «نرگس» می‌تواند مخاطبان شعر سپید امروز را هم چند پله بالاتر ببرد.  

همچنین مجید معارف‌وند شاعر در این مراسم به ارائه توضیحاتی درباره کارکرد ریتم، وزن غزل‌ها و ساختار آن‌ها پرداخت و گفت: کتاب «منجنیق» ادامه منطقی آثار حسین صفا است و کسی که او و آثارش را بشناسد، انتظار رسیدن او به این نقطه را داشته است.   در پایان این مراسم که در کافه «نام» برگزار شد حسین صفا به همراه افراد حاضر در مراسم از دو مجموعه جدیدش به نام‌های «نرگس» و «منجنیق» که توسط نشر نیماژ منتشر شده است، رونمایی کرد.   کد خبر: 467