ترانه سرایان سالهای سال است که مظلوم واقع شدند-

  مهدی کرباسیان شاعر و ترانه سرای ایرانی که سابقه همکاری با مازیار فلاحی را نیز در کارنامه ی خود دارد در گفتگوی ویژه با تارنا به برسی جریان امروز ترانه و همچنین فعالیت خود در حوزه ی ترانه می‌پردازد.  

*آقای کرباسیان اولین ترانه های شما چه زمانی شکل گرفت؟

- بيش از 10 سال پيش بود كه احساس كردم  استعدادي در زمينه ي نوشتن در من وجود دارد.  پیش از این، سازهای گیتار و درامز را به صورت آماتور می نواختم. ریتم و ملودی این دو ساز به وضوح در ترانه های من تاثیر خودشان را گذاشته و در سرایش بهتر به من کمک کردند .در ابتدا براي خودم دل نوشته هايي مي نوشتم كه می‌توان نام مشق را بر روی آن ها گذاشت. تا اينكه اين احساس  به يقين تبديل شد و روز به روز سعی كردم اين استعداد را پرورش بدهم و از آنجایی که «حلال زاده به دایی اش می‌رود»، من هم این استعداد را از دایی عزیزم رضا قاسمی که یکی از نوازندگان، نمایشنامه نویسان و رمان نویسان مطرح ایران است به ارث بردم و با شرکت در انجمن های ادبی، بخصوص یسنای فولادشهر که جا دارد از دست اندرکاران آن به خصوص استاد جلال چوبینه که از مفاخر کشور هستند تشکر کنم، پیشرفت کردم. به اطلاعات خود اضافه کردم و از آنجایی که حوزهء ادبیات و شعر اقیانوس بزرگی است، هنوز در حال فراگیری هستم و مدعی بودن در این زمینه کار آسانی نیست که بتوان این اقیانوس پهناور را به این زودی ها پارو زد و به آخر آن رسید.

  *خلاصه اشعارتان در یک جمله چیست؟  

-باید بگویم تا آخرین نفس عاشق می مانم وعاشقی می کنم و عاشقانه مینویسم.

  *در ابتدای کار تحت تاثیر شاعری بودید؟

- نمی توانم بگویم تحت تاثیر شاعر خاصی بودم. ولی بیشتر از احمد شاملو مطالعه می کردم و دکلمه های شاملو را گوش می دادم و البته هنوز هم این اتفاق می‌افتد. در مجموع در سنین نوجوانی ترانه زیاد گوش می کردم و احساس می کنم همان گوش کردن ها یک نوع پشتوانه است .  

*یعنی هچگاه الگوی خاصی در زمینه ترانه نداشتید؟

- سعی کردم نداشته باشم که مبادا ترانه هایم شبیه ترانه های شخص خاصی باشد. همواره تلاش من این بوده که از خودم بنویسم و به قول معروف اشعار هر شاعری دفتر خاطرات وی است که من نیز از این قائده مستثنا نیستم. حتی پیش آمده که شش ماه  ننوشتم تا اینکه ترانه ای را به دنیا آوردم که جزو تاریخ زندگی من بوده است.  

*چند درصد از ترانه های شما می‌تواند خود مهدی کرباسیان باشد؟

-من فکر می کنم در اکثر ترانه هایی که نوشتم خودم نقش اول را در متن ترانه داشتم. در واقع  راوی من بودم که از خودم و داستان زندگی ام نوشتم. من معتقدم شاعر در بیشتر مواقع شعر را نمی نویسد و این شعراست که شاعرش را جستجو می کند و به یکباره، درب ذهن و قلب شاعر را می کوبد که من ( شعر) را بنویس، زمانی که می نویسم واقعا احساس می کنم که دقایق کوتاهی به این دنیا تعلق ندارم و وقتی از نوشتن فارغ می شوم متوجه گذشتن چند ساعت می شوم .  

*فضای امروز ترانه را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

- به نظر من در سال های اخیر، ترانه سرایان قابل و مسلطی ظهور کردند که به اصطلاح کار خودشان را بلد و در نقطه ی مقابل دوستانی بودند که برای گذران وقت ترانه می نویسند. از خوبهای امروز ترانه میتوان به روزبه بمانی و حسین غیاثی اشاره کرد.  

*آیا به جریان مافیایی در جامعه ی ترانه نویسان اعتقاد دارید؟ - در این زمینه همیشه شک و شبهه هایی بوده و همواره نیز وجود دارد که متاسفانه باعث می شود حق ترانه سرایان با استعداد نادیده گرفته شود، ولی به طور قطع نمی‌توانم بگویم که وجود دارد.

  *کتابی در دست چاپ ندارید؟ هنوز این اتفاق برای من نیفتاده است و اگر بتوانم با ناشر خوبی همکاری کنم حتما کتاب ترانه هایم را چاپ خواهم کرد .  

*در حال حاضر فعالیت شما در حوزه ی ترانه چیست؟ در حال حاضر مشغول کارگاه ترانهء مجازی خود هستم. این کارگاه برای دو ‌دسته از دوستان است. کسانی که مستعد وعلاقمندند و در ابتدای راه و کسانی که مدتی ست شروع کردند و تصمیم به ادامه دارند. باعث خوشحالی من است که بگویم در بین هنرجویان کارگاه مجازی من استعدادهایی هستند که در آینده اسم های آنها را در عرصه ی ترانه سرایی خواهیم شنید. در آخر نیز به همکاری با دوستان خواننده که در آینده ای نه چندان دور ترانه های من با صدای گرم ایشان منتشر خواهند شد اشاره می‌کنم به همین مقدار توضیح و بسنده می کنم تا زمانی که ترانه ها منتشر شوند.  

*نظر شما درباره ی افتتاح اولین پایگاه خبری شاعران و ترانه سرایان چیست؟ - در این سالها ترانه سرایان بسیار مظلوم واقع شدند. من فکر می کنم راه اندازی این سایت یک پشتوانه و حامی برای ترانه سراهاست که با حمایت ازاین  قشر می تواند تعداد بیشتری از این دوستان را به جامعه ی هنری معرفی کند و در واقع راه اندازی این سایت یک نوآوری است که البته می بایست زودتر از این ها اتفاق می افتاد ولی حالا هم دیر نیست و جا دارد از دست اندکاران این  سایت تشکر کرد.