من فقط برای عشقی خیالی می‌نویسم

  ترانه سرای جوان ایرانی که در سالهای اخیر توانسته است طرفداران زیادی را به خود جلب کند برای اولین بار در گفتگوی ویژه با تارنا از دنیای ترانه های خودش گفت و به برسی واژه خیانت در شعرهای امروز پرداخت.  

 سالومه قربانی در خصوص چگونه شاعر شدن خود گفت: از دوران دبستان شعر می‌گفتم و داستان می‌نوشتم. در مدرسه و منطقه برای داستان‌هایم برنده شدم. تا مدتی فقط برای خودم می‌نوشتم. بازی با کلمات به من احساس خوبی می‌داد و تا جایی پیش رفتم که در دانشگاه ادبیات خواندم و گرایشم هم نمایشنامه نویسی شد. ورود به کارگاه‌های یغما گلرویی و حسن علیشیری و تعریف های این عزیزان از ترانه هایم باعث شد بیشتر به نوشتن و کار با خواننده ای چون کاوه یغمایی ترغیب شوم. در ضمن ترانه گفتن روی ملودی یکی از اتفاق های خوبی بود که کاوه یغمایی من را به سمتش هدایت کرد.   وی در رابطه با حس عاشقانه ترانه هایش گفت: حسم فقط برای خودم است. از روی عشق نیست من فقط برای عشق خیالی ام ترانه می‌نویسم یا بهتر است بگویم حس ترانه هایم برای یک آدم واقعی نیست. 

  این ترانه سرای جوان در مورد اینکه شعر چه مقدار از زندگی اش را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد عنوان کرد: نیمه ی بیشتر زندگی ام شعر است. شاید نزدیک به 10 ساعت از شبانه روز را صرف شعرهایم می‌کنم.

وقتی که برای ترانه هایم صرف می‌کنم شاید زمانی باشد که برایم زودگذر و حساس است و اینکه بخش بزرگی از آرامش حیاتم است که با آن زندگی می‌کنم و از آن لذت می‌برم. چیزی که می‌نوشتم را  یاد نگرفته بودم. زمانی که برای اولین بار ترانه ای نوشتم که از آن ایرادی گرفته نشد، فقط من بودم و قلم و کاغذ. 

قربانی در پاسخ به این پرسش که آیا تا به حال برای اجرای آثارتان به مشکل برخورده اید یا خیر گفت: بله مشکل داشتم. کوچک ترین مشکلم این بود که برای کلمه \آغوش\ و \بوسه\ مجبورم کردند از واژه ی دیگری استفاده کنم و تمام حس ترانه را از شعرم گرفتند. این موضوع باعث شد بی پرواتر و عاشقانه تر بنویسم، چون چیزی را از ترانه ام گرفتند که دوستش داشتم. ترانه هایم زمانی از ارشاد مجوز گرفت که تغییرش دادند. اما احساس می‌کنم این حس، حس من نیست.   سالومه قربانی در رابطه با موضوعی چون خیانت که تم اصلی ترانه های امروز را تشکیل می‌دهد گفت: حداقل برای من این دلیل را دارد که فکر می‌کنم ما در شرایطی زندگی می‌کنیم که خیانت را به هر دلیلی کشته شدن محسوب نمی‌کنیم. خیانت برای ما حکم بازی یا تفریح دارد. شاید ترانه سرایی باید حرفی از درون جامعه باشد. به همین دلیل است که حرف جامعه را می‌نویسد و هر هنرمندی که اعتراض ها را می‌نویسد یا بازی می‌کند باید فریاد زخمی شدگان را به یک تصویر نا محسوس بدل کند.  

وی در پایان اشعارش را در یک جمله توصیف کرد و گفت: تو،فقط تویی... این منم که جز من، تو را هم دارم.