-طنز هم به سمت مافیا می‌رود-

عباس خوش‌عمل با گله از کسانی که در مرکزهای فرهنگی کار می‌کنند گفت: متأسفانه طنز ما مانند موسیقی و فیلم به وادی مافیایی می‌رود.

این شاعر و طنزپرداز در با اشاره به دوری خود از مرکزهای ادبی و نداشتن اشراف بر عملکرد آن‌ها، اظهار کرد: تا جایی که استنباط کرده‌ام تمامی جلسه‌ها، بزرگداشت‌ها و شب‌های شعر که وجود دارد براساس رابطه است نه ضابطه، که اگر این‌طور بود یکی از این سازمان‌ها که سنگ طنز را بر سینه می‌زند، فردی مثل من را که از سابقون طنز معاصر هستم و زمانی در «گل‌آقا» جایگاه و پایگاهی داشته‌ام دعوت می‌کردند؛ اما اکنون از یاد رفته‌ام.

او با بیان این‌که هیچ ترقی و پیشرفتی در کار طنز وجود ندارد، اظهار کرد: کسانی مانند من که سابقا در این عرصه فعالیت می‌کردند به دلایل مختلفی چون کهولت سن و مشکلات جسمانی کنار گذاشته شده و فراموش شده‌اند، کسی از آن‌ها تجلیل نمی‌کند و کسی نیست که به حرف آن‌ها گوش کند؛ به خاطر همین هیچ ترقی و پیشرفتی در کار طنز وجود ندارد.

 خوش‌عمل  در ادامه افزود: صرف هزینه‌های زیاد برای برگزاری جلسه‌ها و شب‌های شعر و جشنواره‌ها بدون داشتن خروجی چه فایده‌ای دارد؟! عده‌ای طنزپرداز دور هم جمع می‌شوند و برای  هم شعر فکاهی طنزآمیز می‌خوانند و اگر جایزه‌ای هم باشد به خودشان اختصاص می‌دهند. شب شعر فجر نیز به دورهمی شاعران قدیمی تبدیل شده است.

او با یاد کردن از کیومرث صابری فومنی (گل‌آقا) گفت:  خدا رحمت کند صابری را؛ او طنزپردازان را پرورش می‌داد و از افراد تازه‌وارد استقبال می‌کرد و آن‌ها را ارج و قرب می‌گذاشت. مسلما با تشویق و ترغیب، شاعران در هر زمینه‌ای پیشرفت می‌کنند و اگر تشویق در کار نباشد، صرف این‌که مسائل را  یاد بدهند فایده ندارد. گل‌آقا نسلی از طنزپردازان قَدَر را در زمینه طنز منظوم و منثور پرورش داد و گرچه دولت مستعجل بود اما خوش درخشید.  

این طنزپرداز با بیان این‌که همه طنزهای امروز در مجله «گل‌آقا» ریشه دارد اظهار کرد: در آن زمان کجا جلسه و شب شعر برگزار می‌شد؟ در دهه ۶۰-۷۰ شب شعر برگزار نمی‌شد چه رسد  به این‌که جشنواره برگزار کنند. اما اکنون با وجود امکاناتی مانند اینترنت و فضای مجازی می‌بینیم نمی‌توانند شاعر و هنرمند مستعد تربیت کنند. هر چیزی الان داریم در دهه ۶۰ و ۷۰ ریشه دارد و مربوط به آن دوران است. از دهه ۷۰ تاکنون برای این‌که شاعر مستعد تربیت شود کاری نکرده‌اند.

او با تأکید بر این‌که آسیب بسیاری بر طنز وارد شده است، خاطرنشان کرد:  آن چیزی که ابراز می‌شود با طنز زمین تا آسمان تفاوت دارد. هر شعر و نثری که مضحک باشد و خنده بر لب بیاورد و باعث قلقلک طبع شود  طنز نیست. طنز یک مشخصه‌ دارد که درد جامعه  را عنوان می‌کند بدون این‌که به کسی بربخورد و به او توهین شود. طنز  یک چشم را اشک می‌کند و یک چشم را خنده و دلقک‌بازی نیست.  

عباس خوش‌عمل افزود: زمانی به طنز ضربه اساسی وارد می‌شود که مسئول دلسوزی  در این زمینه وجود ندارد. به صرف این‌که مثلا در حوزه هنری دفتری به نام طنز داشته باشیم فایده‌ای‌ ندارد. چه کاری برای طنز انجام داده و  و برای تربیت استعدادهای مبتدی چه کار کرده است؟ بزرگداشت گذشتگان کو؟  به قول معروف همه چیزمان به هم می‌خورد؛ طنزمان نیز مانند مسائل اقتصادی‌مان است و کسی باید دلسوز باشد.  

او اظهار کرد:  شعر طنز باید درد جامعه را عریان و بی‌آن‌که  به کسی توهین شود بیان کند و در کنارش تعلیم هم  باشد. وقتی کسی با طنز واقعی آشنا شود می‌فهمد چه راهی باید برود تا طنزپرداز شود. در غیر این صورت کارش می‌شود دل‌نوشته. طنز گل‌آقا طنزی نجیب است که  با فکاهی و هجو فاصله طولانی دارد.

خوش‌عمل درباره تأثیر فضای مجازی بر طنز نیز گفت: زمانی که طنز متولی نداشته باشد در فضای مجازی، اینترنت، اینستاگرام و تلگرام  استعدادها هرز می‌رود. فضای مجازی فرصت‌هایی را در اختیار ما قرار داده است اما ما آن‌را به چیزهای پیش پا افتاده و بیهوده صرف می‌کنیم‌. افرادی که با این فضا سر و کار دارند آن را به تهدید و یا فرصت تبدیل می‌کنند. ما خودمان آن را به تهدید تبدیل کرده‌ایم در حالی‌که این فضا خود به خود تهدید محسوب نمی‌شود.

او درباره برنامه‌های طنز تلویزیون هم گفت: امکانات زیادی در اختیار صدا و سیما نیست تا در عرصه طنز فعال شوند و دیگران را نیز فعال کنند. سال‌های  پیش طنزهای خوبی ساخته شد؛ مثلا «متهم گریخت»، این سریال به قدری جالب بود که من چندین بار آن را دیده‌ام و اگر باز هم بگذارند می‌بینم.  

خوش‌عمل ادامه داد: تمام برنامه های تلویزیونی صدا سیما تکرار در تکرار شده است. کدام فیلم سینمایی غیرتکراری  دارند؟ فیلم را ۱۰ سال  است نشان می‌دهند و تولیدی در زمینه فیلم سینمایی و سریال ندارند. حتی سریال‌های دو دهه گذشته را به خاطر جذب مخاطب به صورت فیلم سینمایی ارائه می‌دهند. من به آن‌ها گفتم در آرشیوتان فیلم فاخر سینمای غرب دارید. اما هر چیزی که پخش می‌کنند از سینمای شرق‌ دور است؛ انگار فله‌ای از آن‌ها خریده‌اند.