گزارش از نخستین نشست ادبی کانون زمستان پس از قرنطینه

به گزارش تارنا- اولین نشست و نقد موسیقی و ترانه کانون ادبی زمستان با رعایت پروتکل‌های بهداشتی، ۱۶ آبان ۱۴۰۰ در فرهنگسرای سرو واقع در خیابان ساعی دوم کنار پارک ساعی، از ساعت ۱۶ تا ۱۸ برگزار شد.

مجری: سجاد عزیزی‌آرام
کارشناس ترانه: عبدالجبار کاکایی
کارشناس موسیقی: محمدرضا چراغعلی
کارشناس موسیقی و خواننده: محمدرضا عیوضی

برنامه با سخنرانی سجاد عزیزی‌آرام آغاز شد. ایشان در صحبت‌هایشان تاکید کردند که نشست‌های کانون ادبی زمستان از این پس با رعایت کامل پروتکل‌ها، به‌طور منظم برگزار خواهد‌شد. سجاد عزیزی‌آرام، بر اهمیت قلم و نوشتار صحیح و اصولی ترانه تاکید کرد و سپس کارشناسان را به جایگاه فرا خواند.

طبیبی به‌عنوان اولین شاعر به جایگاه دعوت شد و پس از خوانش ترانه‌ی خود، مورد نقد کارشناسان قرار گرفت.
عبدالجبار کاکایی در نقد این ترانه گفت: «بندهای ترانه از هم جدا نیست. اگر بخواهیم این شعر را به‌طور دکلمه بخوانیم مشکل وزنی خواهد داشت. کسی که شاعر باشد و روی وزن مسلط باشد، شعر را به‌طور اصولی می‌گوید؛ اما کسی که روی موسیقی کار می‌کند، همیشه یا بیشتر اوقات اشکال وزنی دارد». محمدرضا چراغعلی، کارشناس موسیقی گفت: «اگر این شعر به دست من می‌رسید، به دلیل پارادوکس‌ها به مشکل برمی‌خوردم. بعضی کلمات از وزن و موسیقی بیرون می‌زدند». در ادامه محمد عیوضی متذکر شد: «ریتم نادرستی داشت. ترانه باید ترجیع‌بند داشته باشد و شاعر باید این را رعایت کند».

سجاد عزیزی‌آرام، بعد از کارشناسی این ترانه اعلام کرد: جناب امید چاوشی، یکی از انجمن‌داران تهران هم در جمع حضور دارند و از حضار خواست ایشان را تشویق کنند.
سپس خانم سمانه مهربان را برای خوانش ترانه به جایگاه دعوت کرده و پس از آن کارشناسان نظرات خود را اعلام کردند.
استاد عبدالجبار کاکایی از سه بند اول راضی بوده و معتقد بودند «اگر بندهای دیگر هم به همین منوال نوشته می‌شد عالی بود، اما در جاهایی لغزش داشت». محمدرضا چراغعلی گفت: «مدل این ترانه کمی هندی بود. ما عادت داریم همه مشکلات را در دو بند به پایان برسانیم» محمد عیوضی در نقد ترانه ایشان گفت: «این ترانه تکلیفش مشخص نبود. با دست پس می‌زد و با پا پیش می‌کشید. این شعر بیان زنانه داشت. ما در ایران خواننده زن نداریم و اگر از زبان یک مرد خوانده شود اصلا شکل زیبایی نمی‌گیرد».
در ادامه سجاد عزیزی‌آرام گفت: «ترانه‌سرا، ترانه‌اش را می‌نویسد که در آینده اجرا شود. ما ممنوعیت داریم و تنها سیمین غانم است که می‌تواند در ایران اجرا کند، آن هم فقط برای بانوان، پس شعر باید احساس متقابل داشته باشد». محمدرضا عیوضی ادامه داد: «مثلا ترانه‌سرا خانم از خیانت می‌نویسد و وقتی از سمت یک خواننده مرد خوانده شود بسیار زشت و ناهنجار می‌شود».

سپس مجری، مجید صالحی، مدیر انتشارات شانی را به جایگاه خواندند و گفته شد قرار است ترانه‌های رتبه‌بندی شده و خوب را به‌طور فصلی در یک مجموعه به نام کانون ادبی زمستان منتشر کنند.
مجید صالحی به خوانش یک ترانه‌ پرداخت و سپس قول داد با کانون ادبی زمستان همکاری خوبی داشته باشد.

سجاد عزیزی‌آرام اعلام کرد «داوود رحمت‌الهی» شاعر و ترانه‌سرا به جمع پیوسته‌اند و به ایشان خوش‌آمد گفت.

در ادامه، خانم مالکی که از شاگردان استاد کاکایی بودند، پشت تریبون قرار گرفتند. ایشان اذعان داشتند بار اول است در جلسه نقد ترانه شرکت می‌کنند.
عبدالجبار کاکایی در نقد ترانه‌ی ایشان گفت: «مقدمات را خیلی خوب رعایت کردید اما باید از کلماتی استفاده کرد که خوانش روان آن‌ها توسط خواننده راحت باشد». محمدرضا چراغعلی ادامه داد: «هرچه ترانه کودکانه‌تر باشد، دست موسیقی و آهنگساز بسته‌تراست. موقعی که ترانه می‌نویسید به سرنوشت کار فکر کنید». محمد عیوضی گفت: «ترانه مثل داستان از جایی شروع می‌شود و به جایی ختم می‌شود. ترانه نباید کاملا سیاه باشد؛ باید بارقه‌هایی از امید داشته باشد».

سپس امیرحسین فروزش به جایگاه آمد و او هم ذکر کرد اولین بار است که در جلسات شرکت می‌کند.
عبدالجبار کاکایی در نقد ترانه او گفت: «وزن این ترانه قدیمی بود. اگر با استمرار کار کنید، می‌توانید موفق شوید». محمد عیوضی نیز به وزن ترانه اشاره کرد.

سپس  «دکتر مهدی موسوی میرکلایی» که دکترای ادبیات دارند و موضوع پایان‌نامه ایشان ترانه بوده است را به جایگاه دعوت شدند. ایشان ترانه‌ای را خواندند و قرار شد به مقدمه کتاب کمک‌ کنند.
دکتر میرکلایی درباره‌ی شروع دوباره فعالیت تئاتر و سینما علیرغم کم‌کار بودن انجمن‌ها، صحبت کردند و سپس با خوانش شعر زیبایی در وصف زن، تریبون را ترک کردند.

مجری جلسه، حضور شهریار نراقی در جمع را اعلام کرد.

در ادامه بهناز وفایی برای خوانش ترانه دعوت شد.عبدالجبار کاکایی اشاره کرد:«ترانه خوبی بود؛ فقط بیت اول ایراد داشت». محمد عیوضی نیز متذکر شد :«شعر دچار پارادوکسی قابل توجه بود و انگار قصد داشت مخاطب را روانی کند». محمدرضا چراغعلی نیز به پارادوکس این شعر اشاره نمود.

سجاد عزیزی‌آرام در خصوص مشکلات ترانه‌های امروز صحبت کرد و به چند ترانه و پارادوکس‌های موجود در آن‌ها اشاره نمود. او معتقد بود اگر به‌جای موسیقی به متن ترانه گوش دهیم، به‌ بی‌محتوا بودن ترانه پی می‌بریم.
سپس مجری جلسه به کمبود وقت اشاره کرد و از ترانه‌سرایان حاضر خواست اشعارشان را سریع‌تر ارائه دهند.

یکی از ترانه‌سرایانی که ترانه‌هایشان مورد نقد اساتید قرار گرفت، مهرداد زارعی بود.
محمدرضا چراغعلی به یک بلاتکلیفی خاص در ترانه او اشاره نمود و محمد عیوضی به رعایت شده بودن ترجیع بند تاکید داشت   

خبر شعر - اخبار شاعران ایران در تارنا

سجاد عزیزی‌آرام پس از تشکر از دست‌اندرکاران برنامه، نام محمدرضا آبیار را برد که هم طراح لباس کانون زمستان بوده و هم در معدن کار‌ می‌کرده‌‌ است و اشاره‌ نمود ایشان از دوستان و همراهان قدیمی کانون ادبی زمستان هستند.
محمدرضا آبیار به جایگاه دعوت شد و پس از صحبت درباره‌ی سختی کار خود در معادن و دکل‌ها، با خوانش غزلی زیبا تریبون را ترک کرد

سپس از ساجده جبارپور نام برده شد. همچنین مرتضی خدایگان که اولین بار بود به کانون ادبی زمستان آمده بود، ترانه‌ی خود را برای حضار خواند. عبدالجبار کاکایی متذکر شد: «بیشتر شعری محاوره بود تا ترانه. ممکن است این نوع ترانه‌ها در سبک راک اجرا شوند» و اضافه کرد: «این شعر مقدمه و وزن خوبی داشت» محمد عیوضی نیز سخن جناب کاکایی را تأکید کرد و محمدرضا چراغعلی گفت:«ترانه‌های اجتماعی و تمثیلی چون دچار ممیزی‌ها می‌شوند، خیلی مورد استقبال قرار نمی‌گیرند و همچنین به‌دلیل برداشت‌های سیاسی، هر‌کسی ترانه‌ اجتماعی نمی‌نویسد. پس نوشتن این ترانه‌ها نسبت به ترانه‌های عاشقانه کاری ریسکی است. کسی ترانه اجتماعی نمی‌خواند اما در کل خوب بود» این ترانه‌سرا در پاسخ به این پرسش که آیا موقع نوشتن ترانه خواننده خاصی را مد نظر داشته،‌ رضا یزدانی را نام برد

رادیو اینترنتی تارنا / بیست و چهارساعت

پس از تشکر مجری از عکاس برنامه و پایگاه خبری تارنا نخستین خبرگزاری شعر ایران ، هانیه منصوری به جایگاه آمد و یک ترانه‌ی حماسی‌_عاشقانه خواند.
عبدالجبار کاکایی اشاره نمود:«ختم کردن ترانه به جغرافیای یک کلمه، ممکن است به مضمون شعر لطمه بزند و بار احساس کلمات را بکاهد». محمدرضا چراغعلی، به تغییر وزنی در ترجیع‌بند اشاره کرده و متذکر شد ترجیع‌بند دقیقا نتیجه‌گیری ترانه است. محمد عیوضی نیز به نبود تعلیق در این ترانه اشاره کرد.

سجاد عزیزی‌آرام، شاعران حاضر در جلسه، داوود رحمت‌الهی، ساجده جبارپور و امید چاوشی، مدیر جلسات هنگام را به شعرخوانی دعوت نمود و سپس از زحمات آقای نبوی، صدابردار و خانم میرانلو، از کارشناسان فرهنگسرای سرور قدردانی به عمل آورد.

در ادامه مینا نادری اولین ترانه‌ی خود را ارائه داد و سپس محمد عیوضی پیشنهاد داد اگر ایشان روی شعر یا ترانه کودکانه کار کنند موفق‌تر خواهند شد. پس از آن عبدالجبار کاکایی در‌مورد شعر کودک که از دوره‌ی قاجار به ادبیات کشور اضافه شده‌است، صحبت کرد.

سجاد عزیزی‌آرام از دو مهمان خواننده، علی فرامرزی و علیرضا جوادی نام برده و از حضورشان تشکر نمود. سپس اعلام کرد به علت ضیق وقت، فرصت نقد‌ها به اتمام رسیده و از مهمانان شاعر، بهار خدابنده، ناصر نامدار و‌ فریبا آسوده درخواست شعرخوانی کرد.

مجری جلسه از دوستان و همکاران کانون ادبی زمستان، هانا بامداد (مدیر روابط‌ عمومی)، محمد سعیدی ، آیناز عبدالهیان ، آرمین ناصری ، نازی کاوسی ، عاطفه شکوهی سرشت ، میلاد پیرنظر ، زهرا حسینی ،احسان رمضانی نام برد و تشکر کرد.

در ادامه جلسه، نفرات برتر این دوره معرفی شدند.
مرتضی خدایگان با نمره ۲۷۵، بهناز وفایی با نمره ۲۵۷ و سمانه مهربان با نمره ۲۴۵، سه نفر برگزیده اولین نشست کانون ادبی زمستان پس از کرونا بودند.
در پایان برنامه جناب عبدالجبار کاکایی ترانه‌ای را خواندند
و سجاد عزیزی آرام نیز پس از خوانش یک شعر، ختم جلسه را اعلام کرد